Ο Σπύρος Λούης που πέθανε σαν σήμερα στις 26 Μαρτίου 1940, αποτελεί μία από τις εμβληματικότερες μορφές του ελληνικού αθλητισμού στη σύγχρονη εποχή.
Ο Σπύρος Λούης (Μαρούσι Αττικής, 12 Ιανουαρίου 1873 – Μαρούσι Αττικής, 26 Μαρτίου 1940) ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και εθνικός ήρωας.
Γεννήθηκε στο Μαρούσι από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς τότε που ακόμη δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση και ο Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας διακρίθηκε για την αντοχή του, γεγονός που εξέπληξε τους ανωτέρους του.
Θρυλείται ότι έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι και τούμπαλιν, για να φέρει το πηλήκιο που είχε ξεχάσει στο σπίτι του, ώστε να είναι τέλειος στην αναφορά του τάγματος.
Εξαιτίας των αγωνιστικών του προσόντων, ο Λούης μπήκε από το «παράθυρο» στο αγώνισμα του μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (29 Μαρτίου 1896), με προτροπή του διοικητή του, ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου, που ήταν και αθλητικός κριτής.
Ο Λούης έτρεξε χωρίς καμία προετοιμασία και κατόρθωσε να επικρατήσει των αντιπάλων του, επευφημούμενος από 80.000 θεατές που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο.
Οι φήμες που κυκλοφόρησαν ότι κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου είχε «κλέψει», πραγματοποιώντας μέρος της διαδρομής πάνω σε κάρο, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ.
Ο Λούης μετά το θρίαμβό του δεν ξανάτρεξε ποτέ κι έζησε μία ήρεμη ζωή στο Μαρούσι, εργαζόμενος ως αγρότης, κηπουρός, νερουλάς και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός, ο θρύλος του όμως παρέμεινε αναλλοίωτος με το πέρασμα του χρόνου.
Συχνά τον καλούσαν σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημο προσκεκλημένο και το κοινό τού έδειχνε την αγάπη του με επευφημίες.
Το 1926 κατηγορήθηκε για πλαστογραφία στρατιωτικού εγγράφου, προφυλακίστηκε για σχεδόν ένα χρόνο, αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του πέρασε δοκιμασίες εξαιτίας και της σοβαρής ασθένειας της συζύγου του και τελικά πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι, στις 26 Μαρτίου 1940.
Σπύρος Λούης: Ο Τύπος της εποχής ανέφερε:
«Αιφνιδίως χθες απέθανεν ο Ολυμπιονίκης του 1896 Λούης. Η κηδεία του ενδόξου και θρυλικού Έλληνος μαραθωνοδρόμου θα γίνει σήμερον (σ.σ. 27/3) εις το Αμαρούσιον δημοσία δαπάνη», ανέφερε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αθλητισμός».
Ο μετέπειτα «νονός» του ΟΑΚΑ ταλαιπωρείτο από ένα ελαφρύ κρυολόγημα στις 25 Μαρτίου, όμως ήταν ευδιάθετος και συζητούσε ορεξάτος με τα κοντινά του πρόσωπα.
Το πρωί της Τρίτης 26 Μαρτίου 1940, ο Λούης αισθανόταν συνεχώς πονοκεφάλους και μία τρομερή υπνηλία, ωστόσο οι τρεις γιοι του δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα.
Τελικά στις 17:00, κι ενώ είχε αρχίσει να επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα, υπέστη συγκοπή καρδιάς και λίγες στιγμές αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.
Σύμπτωση: Την ίδια ώρα είχε μπει πρώτος στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 29 Μαρτίου 1896 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο).
Το κατευόδιο από τον Παύλο Κριναίο, ποιητή, δημοσιογράφο και διευθυντή της εφημερίδας «Αθλητισμός»
Η κηδεία του τελέστηκε την επόμενη ημέρα δημοσία δαπάνη από την Κοινότητα Αμαρουσίου, τιμής ένεκεν για το επίτευγμα του 1896.
Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, στο «αντίο» παρέστησαν ο υπουργός-διοικητής πρωτευούσης κ. Κοτζιάς, οι τοπικοί φορείς, ο Ι. Κετσέας (γ.γ. της Ολυμπιακής Επιτροπής) και εκπρόσωποι του ΣΕΓΑΣ.
«Ο Σπύρος Λούης υπήρξεν ο Ολυμπιονίκης που εκέρδισεν την περισσοτέραν δόξαν από κάθε άλλον αθλητήν εις τον κόσμον», ανέφερε ο «Αθλητισμός».
Σύγχυση υπάρχει αναφορικά με το έτος γέννησης, αφού στη συγκεκριμένη εφημερίδα αναγραφόταν το 1871, ενώ σε άλλες πηγές είτε το 1872 είτε το 1873.
Το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας φέρει το όνομά του.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
