Ο Σταύρος Νιάρχος γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1909 στην Αθήνα, και ήταν αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας και μεγιστάνας της ναυτιλίας τεράστιου πλούτου που είχε μια εξαιρετική ικανότητα να κερδίζει χρήματα.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Νιάρχος ήταν οι ιδρυτές ολόκληρης της μεταπολεμικής ελληνικής ναυτιλιακής βιομηχανίας που έθεσε την Ελλάδα στην εξέχουσα θέση της στον παγκόσμιο χάρτη της βιομηχανίας.
Ο Νιάρχος ήταν επίσης γνωστός για την περιπετειώδη ερωτική του ζωή, καθώς παντρεύτηκε πέντε φορές – με δύο αδελφές να είναι μεταξύ των πέντε νυφών του.
Μετά το θάνατό του, η κληρονομιά του συνεχίζεται με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με πολλές φιλανθρωπικές δωρεές στους τομείς των τεχνών και του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της υγείας και της ιατρικής και της κοινωνικής πρόνοιας.
Ο Νιάρχος γεννήθηκε στη Λακωνία της Ελλάδας, από τον Σπύρο Νιάρχο και την Ευγενία Κουμαντάρος, που είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους αφού έκαναν την περιουσία τους με ένα πολυκατάστημα στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης.
Ο Νιάρχος σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του, μπήκε στον επιχειρηματικό κόσμο μέσω μιας αλυσίδας αλευρόμυλων που άνηκε στην οικογένεια της μητέρας του.
Το 1930, ο Νιάρχος παντρεύτηκε την Ελένη Σπορίδη, κόρη του Ναύαρχου Κωνσταντίνου Σπορίδη. Ωστόσο, ο γάμος διήρκεσε μόνο ένα χρόνο.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όταν δούλευε στους μύλους, έπεισε τους θείους του ότι η επιχείρηση σιτηρών που είχε θα άνθιζε αν η εταιρεία είχε τα δικά της πλοία.
Μέχρι τα 30 του, ο Νιάρχος είχε δημιουργήσει τη ναυτιλιακή πλευρά της επιχείρησης και ναύλωσε σκάφη για να μεταφέρει σιτάρι από την Αργεντινή και αλλού.
Το 1939, παντρεύτηκε τη Μελπομένη Καπαρης, χήρα Έλληνα διπλωμάτη, την οποία χώρισε το 1947.
Όταν η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο, ο Νιάρχος προσχώρησε στο Βασιλικό Ναυτικό, υπηρετώντας στη συνοδεία του Βόρειου Ατλαντικού με τον βαθμό του υπολοχαγού διοικητή. Αργότερα ορίστηκε Επίτιμος Ναυτικός Ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον από το 1944-48.
Το 1947, παντρεύτηκε την Ευγενία Λιβανού, κόρη ενός άλλου Έλληνα μεγιστάνα ναυτιλίας του Σταύρου Γ. Λιβανό.
Ως διπλωμάτης στην Ουάσινγκτον, ο Νιάρχος συνέβαλε στην εξασφάλιση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ την ευνοϊκή πώληση 100 πλοίων Liberty σε Έλληνες εφοπλιστές ως αποζημίωση για ζημίες που υπέστησαν στη συμμαχική προσπάθεια.
Ο αντίπαλος του Νιάρχου Αριστοτέλης Ωνάσης είπε για αυτόν: «Κανείς δεν ήταν τόσο έξυπνος ή τόσο τυχερός να κάνει τις σωστές κινήσεις τη σωστή στιγμή όπως ο Σταύρος Νιάρχος».
Η πώληση αναβίωσε τις περιουσίες του εξαντλημένου εμπορικού ναυτικού της Ελλάδας και κατέστησε δυνατή την μεταπολεμική αναγέννηση.
Μέχρι το 1952, ο Σταύρος Νιάρχος είχε κατασκευάσει τα μεγαλύτερα supertankers στον κόσμο για το στόλο του. Προωθημένος τόσο από την κρίση του Σουέζ όσο και από την αυξανόμενη ζήτηση για πετρέλαιο, αυτός και ο αντίπαλός του Αριστοτέλης Ωνάσης έγιναν γίγαντες στον κόσμο της παγκόσμιας ναυτιλίας πετρελαίου.
Η Niarchos Ltd. ήταν μια διεθνής ναυτιλιακή εταιρεία που κάποτε λειτουργούσε περισσότερα από 80 δεξαμενόπλοια παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών σύγχρονων και σούπερ χωρητικότητας. Οι επενδύσεις του είχαν διαφοροποιηθεί σε μετοχές και σε ακίνητα.
Το 1956, ο Νιάρχος συμφώνησε να κατασκευάσει και να λειτουργήσει τα Ελληνικά Ναυπηγεία, την πρώτη ιδιωτική επένδυση στην Ελλάδα, η οποία γρήγορα έγινε το μεγαλύτερο ναυπηγείο στη Μεσόγειο.
Οι δύο μεγιστάνες της ναυτιλίας είχαν αντιταχθεί μεταξύ τους από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Αυτό εντάθηκε το 1947, ενώ κατά τη διαδικασία του δεύτερου διαζυγίου του, ο Νιάρχος ήθελε να παντρευτεί την Τίνα Λιβανού – που ήταν μόλις 14 εκείνη την εποχή. Ήταν κόρη του άλλου μεγάλου ναυτιλιακού αντιπάλου εκείνη την εποχή, του Σταύρου Λιβανού.
Ο Νιάρχος ζήτησε από τον πατέρα της την άδειά του, αλλά ο Λιβανός αρνήθηκε να επιτρέψει στην κόρη του να παντρευτεί τον Νιάρχο, λέγοντας ότι ήταν πολύ νέα και ότι ο γαμπρός δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει τις διαδικασίες διαζυγίου του.
Δύο χρόνια αργότερα, ο Νιάρχος εξέφρασε την επιθυμία του να παντρευτεί ξανά την Τίνα Λιβανού. Αυτή τη φορά, ο πατέρας της προσέφερε στον Νιάρχο την μεγαλύτερη κόρη του Ευγενία. Ο Νιάρχος συμφώνησε και την παντρεύτηκε. Μαζί, το ζευγάρι είχε τέσσερα παιδιά.
Δυστυχώς, τρία χρόνια αργότερα, ο αντίπαλος του Νιάρχου Ωνάσης παντρεύτηκε την Τίνα Λιβανού. Αυτή η κίνηση φυσικά εξόργισε τον Νιάρχο, που πίστευε ότι ο αντίπαλός του είχε κλέψει την Τίνα απλώς για να τον πειράξει.
Από τότε, φαίνεται ότι και οι δύο άνδρες προσπάθησαν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον με κάθε τρόπο, στις επιχειρήσεις, στον λαμπερό τρόπο ζωής τους και στις ρομαντικές κατακτήσεις. Οι ιστορίες τους εμφανίζονται τόσο στο επιχειρηματικό τμήμα των εφημερίδων όσο και στις ταμπλόιντ.
Και οι δύο άντρες ήταν από τους πρώτους που αγόρασαν ιδιωτικό νησί στην Ελλάδα: ο Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό, ενώ ο Σταύρος Νιάρχος αγόρασε τη Σπετσόπουλα.
Ο Ωνάσης είχε σχέσεις με την Maria Callas και παντρεύτηκε τη χήρα του John F. Kennedy, ενώ ο Νιάρχος παντρεύτηκε την κόρη της αυτοκινητοβιομηχανίας Henry Ford II, Charlotte Ford, στο Μεξικό το 1965 (ο τέταρτος γάμος του).
Αυτός ο γάμος διήρκεσε μόνο ένα χρόνο, αλλά το ζευγάρι είχε ένα παιδί μαζί, την Έλενα.
Δυστυχώς, ο Έλληνας μεγιστάνας δεν ήταν διαζευγμένος από την Ευγενία Λιβανού εκείνη την εποχή, και το 1970, η Ευγενία πέθανε από φερόμενη υπερβολική δόση βαρβιτουρικών στο νησί, με τον ιατροδικαστή να αρνείται να υπογράψει την αιτία θανάτου.
Το 1971, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Νιάρχος πήρε την τελική εκδίκηση του με τον αντίπαλό του, με το γάμο του με την Τίνα Λιβανού, η οποία είχε πρόσφατα διαζευχθεί από τον Ωνάση.
Τρία χρόνια αργότερα, η Τίνα πέθανε υπό συνθήκες που, και πάλι, ήταν μυστηριώδεις. Αρχικά θεωρήθηκε ότι, όπως και η αδερφή της, είχε πάρει υπερβολική δόση ναρκωτικών, αν και αργότερα προέκυψε ότι η αιτία θανάτου ήταν οίδημα του πνεύμονα.
Το σκάφος του Νιάρχου ήταν ο μεγαλύτερος ιδιωτικός γιοτ στην ανοιχτή θάλασσα, ενώ το αεροσκάφος του Mystere καθιέρωσε τον Νιάρχο ως ένα από τα πρώτα αληθινά μέλη του jet set.
Στο γιοτ του η αριστοκρατία έκαναν κρουαζιέρες στις θάλασσες, ενώ την ίδια στιγμή ο Νιάρχος διατηρούσε πάντα στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και, εκτός από το ότι λειτουργούσε το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του υπό την ελληνική σημαία, επένδυσε σε μεγάλο βαθμό στη βιομηχανική βάση της χώρας.
Το γούστο του Νιάρχου στις γυναίκες εξακολούθησε να είναι εκλεκτικό από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά καθώς φέρεται να είχε σχέσεις με την Πριγκίπισσα Φιράλ της Ιορδανίας και την Πριγκίπισσα Μαρία Γκαμπριέλα της Σαβοΐας.
Παράλληλα με τον τεράστιο στόλο του, ο Νιάρχος ανέπτυξε επίσης ένα εντυπωσιακό χαρτοφυλάκιο μοντέρνας τέχνης και ήταν επίσης ένας κτηνοτρόφος καθαρόαιμων αλόγων.
Το 1996, η κληρονομιά του μεγάλου Έλληνα τιμήθηκε με την ίδρυση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ενός διεθνούς φιλανθρωπικού οργανισμού.
Από το 1996, η SNF έχει δεσμεύσει επιχορηγήσεις συνολικού ύψους άνω των 1,57 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μέσω περισσότερων από 2.800 επιχορηγήσεων σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς σε 111 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Το μεγαλύτερο δώρο του ιδρύματος – 566 εκατομμύρια ευρώ – επέτρεψε την ίδρυση του Πολιτιστικού Κέντρου Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (SNFCC), στην Αθήνα.
Το έργο περιλαμβάνει την κατασκευή και την πλήρη εγκατάσταση νέων εγκαταστάσεων για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας και την Εθνική Όπερα, καθώς και τη δημιουργία του Πάρκου Σταυρού Νιάρχου 170.000 τετραγωνικών μέτρων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
