Ο Νίκος Χιδίρογλου, με αφορμή τα προβλήματα που παρατηρούνται στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, αναφέρεται στις στρεβλώσεις της αγοράς εργασίας στη Γηραιά Ήπειρο και εντοπίζει τα αίτια στις χαμηλές αποδοχές των εργαζομένων, στην αδιαφορία και στον ωχαδερφισμό των γραφειοκρατών και στον κοντόφθαλμο προγραμματισμό.
Οι εικόνες που φτάνουν στα ΜΜΕ από τα μεγάλα διεθνή αεροδρόμια της Γηραιάς Ηπείρου είναι αποκαρδιωτικές. Ουρές, ταλαιπωρία, μεγάλες καθυστερήσεις, ακόμα και ακυρώσεις πτήσεων. Η έξαρση των μετακινήσεων μετά την πανδημία ανέδειξε προβλήματα, που όμως αναδεικνύουν μια γενικότερη απορρύθμιση των πάντων.
Στη Βρετανία, κακός χαμός
Και μπορεί η χώρα αυτή να είναι πλέον εκτός ΕΕ, αλλά τα προβλήματα εκεί δεν διαφέρουν από εκείνα της ηπειρωτικής Ευρώπης, σε αεροδρόμια της οποίας γίνεται αυτές τις μέρες το σώσε.
«Οι ουρές στα αεροδρόμια θα μπορούσαν να διαρκέσουν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι εάν δεν επιλυθούν τα προβλήματα προσωπικού, λέει ο κορυφαίος φορέας του κλάδου», διαβάζουμε στο euronews, όπου επισημαίνεται ότι «η υποστελέχωση είναι η βασική αιτία του χάους, αλλά οι άδειες ασφαλείας για τους νέους εργαζόμενους χρειάζονται έως και έξι μήνες για να διεκπεραιωθούν… Η Διεθνής Ένωση Αεροπορικών Μεταφορών (IATA) – ένας εμπορικός οργανισμός που εκπροσωπεί 290 αεροπορικές εταιρείες και το 83% της παγκόσμιας εναέριας κυκλοφορίας – ζήτησε να επισπεύδονται οι διαδικασίες ασφαλείας».
Υποστελέχωση λοιπόν. Για να δούμε…
Φταίνε μόνο οι διαδικασίες ασφαλείας; Αυτό ακούγεται ως μάλλον ως συστημική δικαιολογία και μάλιστα όχι πειστική. Ο προγραμματισμός; Εδώ υπάρχουν θέματα.
Όμως, η αύξηση στην κίνηση είχε προβλεφθεί. Άρα; Ποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους; Ποιοι είναι αυτοί που όταν πρέπει να κάνουν προσλήψεις, «ξεχνιούνται»;
Τα κέρδη, ναι… Οι προσλήψεις μειώνουν το περιθώριο κέρδους. Και τα παχυλά μπόνους των διευθυνόντων. Αυτό που το πάτε;
Ποια κινητικότητα;
Η ανεργία στη ζώνη του ευρώ είναι 6,8% και στην ΕΕ γενικότερα, 6,2%. Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι εργαζόμενοι;
Στην Ολλανδία, όπου είδαμε παράξενες εικόνες από το αεροδρόμιο του Άμστερνταμ, η ανεργία είναι στο 3,3%.
Στη Βρετανία είναι 3,8% και στη Γερμανία 2,9%.
Πρακτικά, στις τρεις προαναφερόμενες χώρες δεν υπάρχει ανεργία. Όντως, εκεί ενδέχεται να μην υπάρχει διαθέσιμο δυναμικό. Υπάρχει αλλού όμως, σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Η Ισπανία έχει ανεργία της τάξης του 13,5%, η Ελλάδα 12,9%, η Ιταλία 8,3% και η Σουηδία 7,6%.
Πως είναι δυνατόν να παρατηρούνται προβλήματα στα αεροδρόμια της Ισπανίας; Δεν υπάρχει κινητικότητα στην αγορά εργασίας στην Ευρώπη; Υπάρχουν ακόμα εσωτερικά σύνορα;
Α ναι, πολλά τα εμπόδια, όπως είναι το στεγαστικό, το γλωσσικό, η κακή γραφειοκρατική υποδοχή και βάλτε. Δεν τα ξεπεράσανε αυτά στην ΕΕ οι αρμόδιοι. Μπορεί και να μην έχουν καλό employer branding ορισμένοι εργοδότες!
Φαίνεται επίσης πως ουδείς έχει κατορθώσει να αξιοποιήσει σε καλή κατεύθυνση τον μεγάλο αριθμό μεταναστών που εισέρχονται σε ετήσια βάση στην ΕΕ, ούτε να μεριμνήσει για την επαγγελματική τους κατάρτιση και γενικότερα, την ενσωμάτωσή τους.
Α ναι, τα επιδόματα και η πολιτική ορθότητα που επιβάλλει πολιτικές ανοχής σε πολλά… Θυμηθήκαμε όμως χρόνια πριν ένα πρόγραμμα που θα έλυνε δήθεν πολλά θέματα, το Δίκτυο EURES. Τι χρόνια πριν, σχεδόν 30. Το 1993 ξεκίνησε αυτό. Δεν τα έλυσε τα πολλά θέματα. Από καλές προθέσεις στις Βρυξέλες, άλλο τίποτα. Για αποτελέσματα, μη ρωτάτε όμως.
Αλλά, εδώ φαίνεται πως δεν υπάρχει κινητικότητα στις ίδιες τις εθνικές αγορές εργασίας!
Εδώ στην Ελλάδα, κάτι ακούσαμε για 13%, πάντως. Αυτοί που το ανακοίνωσαν κάτι ξέρουν. Πάμε όμως πίσω στο προαναφερόμενο ευρωπαϊκό πρόγραμμα:
«Το EURES, το οποίο έχει ως αποστολή να βρίσκει κατάλληλες θέσεις εργασίας για όλα τα άτομα που αναζητούν εργασία, συμβάλλει καθοριστικά στη διοργάνωση Ευρωπαϊκών (Διαδικτυακών) Ημερίδων Εργασίας. Οι εκδηλώσεις αυτές προωθούν τις προσλήψεις καθώς φέρνουν σε επαφή εργοδότες από όλη την Ευρώπη με άτομα που αναζητούν εργασία» (ec.europa.eu), μπλα, μπλα, μπλα, μπλα…
Τίποτα. Nothing. Nada. Κι εδώ μιλάμε για υλικό που δημοσιεύθηκε το 2021.
Απορίας άξιο είναι αν γίνει μια σχετική μέτρηση, πόσοι έχουν ακούσει για το EURES.
Τώρα, μην απορείτε γιατί αναζητούνται οδηγοί, αλλά και εργαζόμενοι σε πολλά άλλα επαγγέλματα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γερμανίας. Και αλλού.
Οι χαμηλοί μισθοί
Διαβάστε, παρακαλούμε, αυτό:
«Λόγω των μεγάλων ουρών στον έλεγχο διαβατηρίων, η Iberia είπε ότι περίπου 15.000 επιβάτες είχαν χάσει τις πτήσεις τους από τον Μάρτιο» (schengenvisainfo.com).
Ουδείς ξεκινώντας να ταξιδέψει θα ήθελε να βρεθεί στη θέση τους. Αλλά, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα… Το λέμε αυτό διότι παρακάτω διαβάσαμε (ίδια πηγή) ότι «αναμένεται ότι ο αριθμός εκείνων που θα χάσουν τις πτήσεις τους, τους επόμενους καλοκαιρινούς μήνες θα είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς η ζήτηση ταξιδιών συνεχίζει να αυξάνεται καθημερινά τώρα που οι ταξιδιωτικοί κανόνες έχουν χαλαρώσει».
Ουπς! Α ναι, έγιναν και κάτι απεργίες στην Ιταλία και στη Γαλλία και το πράγμα μπερδεύτηκε λιγάκι περισσότερο.
Όμως, απεργίες, καθυστερήσεις, ακυρώσεις και γενικότερο χάος στα αεροδρόμια, σημαίνει και απώλεια εσόδων, πως το λέμε, οικονομική ζημία και δη μεγάλη, σε μια εποχή που η ανάκαμψη είναι το ζητούμενο. «Η ανάκαμψη της βιομηχανίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις πλάτες του πλέον αραιού εργατικού δυναμικού της», λέει το simpleflying.com.
Διαβάστε και τούτο:
«Πολλοί από το προσωπικό των αεροδρομίων και των αεροπορικών εταιρειών είναι βαθιά δυσαρεστημένοι με τις συνθήκες εργασίας τους. Σε όλη την Ευρώπη, χιλιάδες εργαζόμενοι στις αερομεταφορές απειλούν με κινητοποιήσεις λόγω χαμηλών μισθών και έλλειψης μονιμότητας εργασίας» (euronews).
Και τι γίνεται με τα αμέτρητα κενά;
«Οι προσπάθειες προσλήψεων βρίσκονται σε εξέλιξη, αν και, σε πολλές περιπτώσεις, οι εταιρείες έχουν δυσκολευτεί να προσελκύσουν πρώην μέλη του προσωπικού που έκτοτε βρίσκουν ρόλους αλλού, δημιουργώντας ένα νέο κύμα προσλήψεων που απαιτούν εκπαίδευση και άδεια ασφαλείας».
Οι χαμηλοί μισθοί που πολλές φορές ισούνται με το επίδομα ανεργίας, είναι επίσης ένα πολύ μεγάλο και ανυπέρβλητο πρόβλημα, ένα αντικίνητρο.
«Το προσωπικό στα αεροδρόμια Χίθροου, Σίπχολ και Δουβλίνου – τρεις από τους τερματικούς σταθμούς που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση – κάνει εκστρατεία για αυξήσεις μισθών», διαβάσαμε στο euronews, όπου πρόσθεσαν ότι «η IATA δεν αντιμετώπισε άμεσα τα προβλήματα που σκιαγραφήθηκαν από το προσωπικό – συγκεκριμένα, περιστασιακές συμβάσεις με χαμηλούς μισθούς και ακανόνιστα ωράρια».
Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει δεν είναι μια «χαριτωμένη» εκδοχή του καπιταλισμού, να υποθέσουμε, ούτε βέβαια της φιλελευθεροποίησης της αγοράς. Και που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση; Γιατί δεν διορθώνει την κατάσταση;
Πόσα προβλήματα δημιουργεί η σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης και λογικής επιδοματική πολιτική, που φυσικά «τονώθηκε» στην εποχή της πανδημίας;
Πόση ζημία προκάλεσαν και προκαλούν στο εργασιακό ήθος γενικότερα οι αριστερόστροφες πολιτικές που έρχονται από το παρελθόν; Μην τα ρίχνουν λοιπόν κάποιοι μόνο στις στρεβλώσεις που αποτελούν – εν μέρει – προϊόντα νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Τι μέλλει γενέσθαι
Τα ήξεραν τα προβλήματα στις Βρυξέλες και αλλού από τον περασμένο Μάρτιο. Δεν σκέφτηκαν πως θα εξελιχθεί όλο αυτό;
Στο εξωτερικό, όλοι προγραμματίζουν τις διακοπές τους πολλούς μήνες πριν. Και οι γραφειοκράτες το ίδιο, αλλά για τον εαυτό τους μόνο, φαίνεται. «Από τον Μάρτιο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πληθαίνουν οι άνθρωποι που καταγράφουν τις εμπειρίες τους σε αεροδρόμια σε όλη την Ευρώπη. Από μακροσκελείς στήλες στο Twitter που δημοσιεύτηκαν στην ουρά στο Δουβλίνο μέχρι viral κλιπ του (σ.σ. διεθνούς αεροδρομίου) Άμστερνταμ Σίπχολ που κάνει τον γύρο του TikTok, με όλα τελικά να περνούν σε ειδησεογραφικούς ιστότοπους», διαβάσαμε στο simpleflying.com.
Κοντόφθαλμη αντίληψη; Αδιαφορία; Ωχαδερφισμός; Όχι ότι ήταν πρωτόγνωρο πράγμα κάποιες καθυστερήσεις, αλλά όταν τις είδαν Μάρτιο μήνα, δεν έπρεπε να αναρωτηθούν τι θα συμβεί πχ τον Ιούλιο;
Το τι θα γίνει πάντως τους επόμενους δύο μήνες αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δεν περιγράφεται.
Πάντως, άργησαν λίγο αλλά είπαν να το δουν το θεματάκι που προέκυψε από εδώ κι από εκεί εις τας Ευρώπας. «Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο υπουργός Μεταφορών Γκραντ Σαπς ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι νέες προσλήψεις στον τομέα των αερομεταφορών θα έχουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν εκπαίδευση πριν περάσουν τους ελέγχους ασφαλείας», διαβάσαμε (euronews).
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ίσως μέχρι τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, να το έχουν λύσει το ζήτημα. Ίσως και όχι. Αλλά, γιατί να βιαστούν; Μήπως κινδυνεύει κάποιος γραφειοκράτης από τους δεκάδες χιλιάδες της ΕΕ, να χάσει τη δουλειά του;
Στην παραπάνω πηγή διαβάζουμε ότι απαιτείται «’μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης για να τονίσει την ελκυστικότητα και τη σημασία των χερσαίων επιχειρήσεων στις παγκόσμιες επιχειρήσεις logistics και μεταφορών’, όπως προτείνει η IATA».
Μάλιστα. Αυτά ειπώθηκαν μέσα στο θέρος του 2022, μαζί με κάτι ορθοπολιτικά – βρήκαν την ώρα – που δεν είναι όμως της στιγμής. Είναι να απορεί κανείς όλοι αυτοί που διοικούν από εδώ κι από εκεί, τι στο καλό διάβαζαν, τι τους έλεγαν και τι μάθαιναν όταν έκαναν τα MBA τους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
