Ιωάννα Αμαξηλάτη
“Χωρίς να το προσέξω, είχα κιόλας σιμώσει την άλλη αυτή ΓΗ! Το φως του ηλίου ήταν δυνατό και απαλό μαζί, ο αέρας ήταν ελαφρός, ευχάριστος, σαν αέρας παραδείσου. Θαρρούσα πως βρισκόμουν σε κανένα από τα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους ή κάπου σε καμιά ακρογιαλιά στεριάς που είναι κοντά στο αρχιπέλαγος αυτό.”
1821. Όταν η Ελλάδα άρχισε να επιστρέφει από το θάνατο, από την ανυπαρξία που ήταν βυθισμένη, δέσμια στα τάρταρα του Τούρκου κατακτητή.
Άλλωστε αυτό σημαίνει η λέξη “Παλιγγενεσία” που χρησιμοποιείται για την Ελληνική Επανάσταση και το ξεκίνημα αυτής το 1821.
200 χρόνια μετά νιώθουμε περήφανοι για τους ήρωες προγόνους μας που μας δώρισαν την ελευθερία μας. Αισθανόμαστε περήφανοι για εμάς που καταφέραμε να βγούμε από το σκοτάδι που μας είχαν για τόσα χρόνια και να πάμε μπροστά αφήνοντάς τους πίσω μας.
Και σήμερα αυτό περίτρανα αποδεικνύεται. Σε αυτή τη γιορτή δεν είμαστε μόνοι μας! Σχεδόν όλα τα κράτη γιορτάζουν μαζί μας! Άλλωστε, όσο πίσω και να πάμε θα ανακαλύψουμε ύμνους για την Ελλάδα μας και όχι μόνο από τους συμπατριώτες μας λογοτέχνες αλλά και από τους ξένους, τους Ευρωπαίους, τους Ρώσους, όταν η αναφορά της λέξης “ωραίο” είναι συνώνυμo με την Ελλάδα.
Στις 11 Νοεμβρίου 1821 – τη χρονιά που στην πατρίδα μας ξέσπασε η Επανάσταση – γεννιέται στην Μόσχα ένας ιδιοφυής λογοτέχνης που «σημάδεψε» όχι μόνο την ρώσικη αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ο λογοτέχνης που αναζήτησε τις αναζητήσεις του ανθρώπου κι έγραψε ανθρώπινες ιστορίες.
Ένα από τα πρώτα σημαντικά έργα του Ντοστογιέφσκι είναι «Το Όνειρο ενός Γελοίου»
Διηγείται τη μεγάλη προσπάθεια ενός ανθρώπου να μην αυτοκτονήσει παρά την επιθυμία του να το κάνει πράξη, όμως τελευταία στιγμή δειλιάζει και όταν το βράδυ κοιμάται βλέπει ένα ιδιαίτερο όνειρο που τον έκανε να αλλάξει γνώμη για το θέλω του.
Στο όνειρό του βρέθηκε σε έναν άλλο πλανήτη που έμοιαζε όμως με τη Γη αλλά εκεί οι άνθρωποι ζούσαν στην αρχαιότητα. Αυτά τα πλάσματα όμως διέφεραν από τους γήινους ως προς την ανυπαρξία κακοβουλίας και έριδας. Σε αυτόν τον πλανήτη το περιβάλλον είναι όμορφο και παρομοιάζεται από τον Ντοστογιέφσκι με το “Ελληνικό Αρχιπέλαγος” μόνο που όσο κρατάει το όνειρο ο αφηγητής – από ζήλια για τη χαρά των άλλων – τους μολύνει με τη δύστροπη στάση του και τα κακά του λόγια που δυστυχώς κάνουν το αποτέλεσμα ακόμη πιο φριχτό όταν επηρεασμένοι οι άνθρωποι του υπέροχου πλανήτη αντιγράφουν τον αφηγητή και αρχίζουν κι αυτοί να επιδεικνύουν λάθος συμπεριφορές φτάνοντας μέχρι και στο φόνο.
Ο αφηγητής μετά από αυτό που έπραξε νιώθει ντροπή και ταπείνωση … Όταν ξυπνά από το όνειρο σκέφτεται πως, όπως και οι άνθρωποι στον ξένο πλανήτη, και εδώ θα μπορούσαν όλοι να είναι καλοί εάν προσπαθούσαν να απομονώνουν τη χαιρεκακία και τις άλλες προβληματικές ιδιότητες – και αποφασίζει να αλλάξει τη δική του στάση για να δώσει το καλό παράδειγμα στους γύρω του. Οι άλλοι τώρα τον θεωρούν γελοίο, όμως αυτός επιμένει …. Το “Ελληνικό Αρχιπέλαγος” είναι μια απλή μεταφορά για το κάλλος που υπάρχει στον ξένο πλανήτη που όμως ο Ντοστογιέφσκι αναφέρεται σε αυτό όχι μόνο για τη φυσική ομορφιά του τοπίου, αλλά και υπαινισσόμενος την αρχαία Ελληνική σκέψη κάτι για το οποίο και ο ίδιος και πολλοί άλλοι σημαντικοί Ρώσοι λογοτέχνες κάνουν αναφορά στα έργα τους!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
