O Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης που γεννήθηκε στο νησί της Κω, το 460 π.Χ.,θεωρείται ο πατέρας της ιατρικής, καθώς ήταν ο πρώτος γνωστός γιατρός που πίστευε ότι οι ασθένειες προκλήθηκαν από κάποιο είδος φυσικής δράσης αντί να υποκινούνται από τα πνεύματα ή τους θεούς.
Εκτός από την αναγνώριση ότι η ασθένεια δεν προκαλείται από υπερφυσικές δυνάμεις, ο Ιπποκράτης εφεύρε την κλινική ιατρική και αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως σχέση γιατρού-ασθενούς.
Η ο πρώτος γνωστός γιατρός που αναγνώρισε ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα προκύπτουν στον εγκέφαλο παρά στην καρδιά.
Ο Ιπποκράτης ήταν επίσης ο ιατρός που δημιούργησε έναν όρκο συμπεριφοράς για γιατρούς που παρέμεινε για 2.500 χρόνια.
Γεννημένος από πλούσιους γονείς που ονομάζονται Ηρακλείδες και Πραξιθέα, ο Ιπποκράτης έλαβε πολύ καλή εκπαίδευση όταν ήταν παιδί. Λέγεται ότι έχει σπουδάσει ιατρική υπό τον πατέρα του και έναν άλλο γιατρό, και μαθαίνει πώς να θεραπεύει ασθενείς από αυτούς.
Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος γιατρός που ονόμασε τον καρκίνο (καρκίνος, ελληνικός όρος για τα καβούρια). Η λέξη προήλθε από την εμφάνιση της κομμένης επιφάνειας ενός συμπαγούς κακοήθους όγκου, με τις φλέβες να τεντώνονται σε όλες τις πλευρές ως τα πόδια του καβουριού.
Η αντίληψη του Ιπποκράτη για τον καρκίνο ήταν ότι το σώμα περιείχε τέσσερα σωματικά υγρά – δηλαδή αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή και μαύρη χολή.
Οποιαδήποτε ανισορροπία αυτών των υγρών θα οδηγούσε σε ασθένειες και περίσσεια της μαύρης χολής σε μια συγκεκριμένη περιοχή οργάνων, πιστεύεται ότι προκαλεί καρκίνο.
Ο αρχαίος Έλληνας γιατρός πίστευε ότι η διατροφή είναι σημαντική στη ζωή ενός ατόμου και μια καλή διατροφή θα μπορούσε να τους κρατήσει υγιείς.
Πίστευε επίσης ότι μια σωστή διατροφή θα μπορούσε να έχει θεραπευτικές ιδιότητες για ορισμένες ασθένειες. Έδωσε μεγάλη σημασία στο τι τρώει ένας ασθενής ή σε ποιες τροφές πρέπει να αποφεύγει. Συχνά χρησιμοποιούσε τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής, όπως διατροφή και άσκηση για τη θεραπεία ασθενειών όπως ο διαβήτης.
Ο Ιπποκράτης αντιμετώπισε και θεράπευσε πολλούς ανθρώπους και η αφοσίωσή του έγινε εμφανής όταν πολεμούσε την πανούκλα στην Αθήνα για τρία χρόνια, από το 430 έως το 427 π.Χ. Ωστόσο, το αποκορύφωμα της ιατρικής του σταδιοδρομίας σημειώθηκε κατά την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.).
Αργότερα, ο Ιπποκράτης δίδαξε ιατρική στους γιους του, τον Δράκο και τον Θεσσαλό και δημιούργησε ιατρική σχολή στην Κω περίπου το 400 π.Χ.
Ένα από τα βασικά δόγματα που ενέπνευσε στους μαθητές του ήταν ότι ήταν σημαντικό να τηρείται αρχείο της κατάστασης και των συμπτωμάτων του ασθενούς.
Πολύ λίγα είναι γνωστά για το θάνατο του Ιπποκράτη, καθώς υπάρχουν πολλές ημερομηνίες κατά τις οποίες μπορεί να πέθανε. Μια ποικιλία πηγών δηλώνει ότι ήταν το 377 π.Χ., αλλά άλλες διαφωνούν.
Στα γραπτά και συμβουλές του σε ασθενείς, ο αρχαίος Έλληνας γιατρός συνέστησε τη διατροφή και τη σωματική άσκηση ως θεραπεία για ορισμένες ασθένειες. Για όσους δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη συμβουλή, ωστόσο, συνέστησε φάρμακα.
Επίσης, ασκεί φυσιοθεραπεία, όπως η τοποθέτηση ενός εκτοπισμένου ώμου στη θέση του.
Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος γνωστός ιατρός που ταξινόμησε τις ασθένειες ως οξείες, χρόνιες, ενδημικές και επιδημίες και χρησιμοποίησε όρους όπως επιδείνωση, υποτροπή, επίλυση, κρίση, παροξυσμός, αιχμή και ανάρρωση.
Ο Ιπποκράτειος Όρκος είναι ένα κείμενο που ασχολείται με την ηθική και την ηθική της ιατρικής πρακτικής που έχει αποδοθεί εδώ και πολλούς αιώνες στον αρχαίο Έλληνα γιατρό. Ωστόσο, νέες πληροφορίες δείχνουν ότι θα μπορούσαν πιθανώς να έχουν γραφτεί μετά το θάνατό του.
Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να πιστεύεται από πολλούς ως το πιο διάσημο έγγραφο ολόκληρου του Ιπποκράτη.
Αν και ο Ιπποκράτειος Όρκος σήμερα δεν ακολουθείται στην αρχική του μορφή, παραμένει το θεμέλιο για πολλούς άλλους όρκους ή νόμους που αφορούν τις ορθές πρακτικές και τα ήθη της ιατρικής. Αυτοί οι όρκοι γίνονται συνήθως από τους σημερινούς αποφοίτους της ιατρικής.
Ανεξάρτητα από τη χρήση του πρωτότυπου Ιπποκράτη Όρμου σήμερα, ο αρχαίος Έλληνας γιατρός μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί «Πατέρας της Ιατρικής».
Οι πολλές συνεισφορές του έφεραν επανάσταση στην πρακτική της ιατρικής και έθεσαν τα πρότυπα του ιατρικού επαγγέλματος σήμερα.
Η διδασκαλία του έθεσε επίσης τα θεμέλια για να βελτιωθεί η πρακτική της ιατρικής τις επόμενες χιλιετίες.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόοδος της ιατρικής πρακτική σταμάτησε μετά το θάνατό του. Στην πραγματικότητα, χρειάστηκαν αιώνες προτού γίνουν σημαντικές βελτιώσεις στις μεθόδους του.
Δυστυχώς, μετά από αυτόν, η πρακτική της λήψης ιστορικών κλινικών περιπτώσεων σε ασθενείς εξαφανίστηκε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
