Αλίκη Βουγιουκλάκη
Μια από τις δημοφιλέστερες παρουσίες της Χρυσής Εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, η “εθνική σταρ” Αλίκη Βουγιουκλάκη, αγαπήθηκε από εκατομμύρια Ελλήνων και όχι μόνο και οι ταινίες της γνωρίζουν μέχρι σήμερα τεράστια απήχηση και επιτυχία.
Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 (άλλες πηγές αναφέρουν το 1933) στο Μαρούσι, κατοικούσε στην οδό Πανός, ενώ μόλις τρεις μέρες αργότερα αρρώστησε με πνευμονία και αμέσως οι γονείς της φώναξαν ιερέα να τη βαφτίσει. Το όνομα που της έδωσαν: Αλίκη – Σταματίνα. Η οικογένειά της είχε καταγωγή από την Μάνη.Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και φτωχικά. 
Πατέρας της ήταν ο δικηγόρος και πρώην νομάρχης Αρκαδίας, Ιωάννης Βουγιουκλάκης, και μητέρα της η Αιμιλία Βουγιουκλάκη, δισέγγονη του πρώην πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Στην κατοχή ο πατέρας της δολοφονήθηκε κάτι που στιγμάτισε την τότε μόλις έξι ετών Αλίκη (υπηρετούσε ως Νομάρχης Αρκαδίας και σφαγιάστηκε από την Ο.Π.Λ.Α.) και η μητέρα της Έμυ ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη.Η κυρία Εμύ, έκανε διάφορες δουλειές για να μην λείπει τίποτα στα τρία παιδιά της. Η Αλίκη ως μεγαλύτερη, έπαιζε ακόμα και κουκλοθέατρο στις αυλές των σπιτιών για να βγάλει κάποια χρήματα για την οικογένεια. Υπήρχε βέβαια και η οικογένεια της αείμνηστης κυρίας Έμυ, η οποία κατάγεται από το γένος Κουμουνδούρου. Ιστορική οικογένεια. Ο θείος της Αλίκης ήταν ο Νικόλαος Κουμουνδούρος, που ήταν και καθηγητής της Αλίκης στα μαθήματα.
Από μικρή η Αλίκη λάτρευε τη Μαίρη Πίκφορντ και την Γκρέτα Γκάρμπο. Το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο διαφάνηκε από τα παιδικά της ακόμα χρόνια, πρωταγωνιστώντας στις περισσότερες σχολικές θεατρικές παραστάσεις.Συχνά έστηνε αυτοσχέδια θεατρικά παίζοντας με τα αδέρφια της, ενώ συμμετείχε ενεργά και με μεγάλη επιτυχία στις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου της. Στο σχολείο της ήταν γενικά μια επιμελής μαθήτρια και ταυτόχρονα το αγαπητό σε όλους πειραχτήρι της τάξης. Εκτός από την προθυμία της να συμμετέχει σε κάθε καλλιτεχνική και μη δραστηριότητα του σχολείου, γνωστό χαρακτηριστικό της ήταν να προσπαθεί με νάζια και κλάματα να πετύχει αυτό που ήθελε και να προκαλεί την προσοχή και την συμπάθεια των άλλων. Ακόμα κι οι συμμαθητές της την έβαζαν κάποιες φορές να χρησιμοποιήσει το ψεύτικο κλάμα, που είχε τόσο εύκολο, για να ζητήσουν κάποια χάρη από τους καθηγητές.
Στο Μαρούσι λοιπόν, η Αλίκη έβγαλε το δημοτικό, έβγαλε και το Γυμνάσιο. Κορίτσι πολύ ατίθασο που κατάλαβε από πολύ νωρίς τι θα πει, αγώνας δρόμου για επιβίωση.Στα Γυμνασιακά της χρόνια, ήταν το…αγοροκόριτσο της παρέας.
Το 1952, κι αφού αποφοίτησε πλέον από το Γυμνάσιο Αμαρουσίου, η 18χρονη Αλίκη έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, κρυφά από την οικογένειά της, καθώς το επάγγελμα του ηθοποιού εθεωρείτο ντροπή την εποχή εκείνη. Το 1953, όντας στο δεύτερο έτος της σχολής, της ανατέθηκε ο μικρός ρόλος της Λουιζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου, ενώ τον ίδιο χρόνο πήρε και το ρόλο της Ολυμπίας στις «Φουσκοθαλασσιές» του Δημήτρη Μπόγρη.
Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειώσει τη δραματική σχολή κι ενώ επέστρεφε από τις διακοπές της, την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, που αποχώρησε από το θίασο, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Για να παίξει στο έργο χρειάστηκε να πάρει ειδική άδεια από τη σχολή της, έχοντας στη διάθεσή της μόνο τρία μερόνυχτα για να προετοιμαστεί και να μάθει το ρόλο. Η Ιουλιέτα της μπορεί να μην ήταν υπόδειγμα σεξπηρικής ερμηνείας, κοινό και κριτικοί, όμως, χειροκρότησαν την προσπάθειά της.
Ως φοιτήτρια η Αλίκη ήταν αρκετά συνεπής και μελετηρή καταφέρνοντας να κερδίζει τις καλές εντυπώσεις των καθηγητών και συμμαθητών της. Μετά όμως και την “λαθραία” συμμετοχή της στο “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” κάποιοι συμμαθητές της άρχισαν να δείχνουν την ενόχλησή τους μαζί της, καθώς θεωρούσαν ότι προσπαθούσε με διάφορους τρόπους και κυρίως την τσαχπινιά της να τραβάει όλη την προσοχή πάνω της. Ήταν επίσης γνωστό ότι τύγχανε ιδιαίτερης μεταχείρισης από κάποιους καθηγητές της, οι οποίοι φαίνεται πως αδικούσαν άλλους ταλαντούχους της σχολής προωθώντας περισσότερο εκείνη.
Αυτό το γεγονός είχε προκαλέσει την αντίδραση και του γνωστού ηθοποιού Δημήτρη Χορν, ο οποίος την μηδένισε στις τελικές της εξετάσεις όντας μέλος της επιτροπής της Σχολής. Υπήρξε αυστηρά επικριτικός απέναντί της δηλώνοντας πως αν εκείνη έπαιρνε με άριστα το πτυχίο του ηθοποιού, εκείνος θα παρατούσε το θέατρο.
Το πτυχίο της Αλίκης, λόγω της βαθμολογίας του Χορν, έγραφε τελικά “Λίαν Καλώς”, γεγονός που δυσαρέστησε πολύ την Αλίκη. Μάλιστα τότε έκανε και ένα ξέσπασμα ανακοινώνοντας στην οικογένειά της, αλλά και στον τύπο ότι αποσύρεται από το θέατρο. Αυτό, όπως γνωρίζουμε όλοι, δεν έγινε ποτέ.
Ακολουθεί η πρώτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία «Το Ποντικάκι», η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστας Μουσούρη, ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια.
Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκροτεί τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο» κ.α. Στο μεταξύ, γνωρίζεται με το Φιλοποίμενα Φίνο, συνεργάζεται με την εταιρεία του, τη «Φίνος Φιλμ», και μαζί κάνουν πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεχωρίζουν: «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Η Μαρία της Σιωπής», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», «Το κορίτσι με τα παραμύθια», «Διακοπές στην Αίγινα», «Έρωτας στους αμμόλοφους», «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Μανταλένα», «Η Υπολοχαγός Νατάσσα», «Η ψεύτρα» κ.α.
Οι ρόλοι της, κατά κανόνα της χαριτωμένης σκανδαλιάρας κοπέλας, είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό και εξασφάλισαν στην ηθοποιό σπάνια δημοτικότητα. Με τον ρόλο της στη «Μανταλένα» κέρδισε το βραβείο του Α’ Γυναικείου Ρόλου, το 1960, στο Φεστιβάλ Ταινιών Θεσσαλονίκης, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Η «Υπολοχαγός Νατάσσα» θεωρείται η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ και οι δύο επόμενες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν στη Βουγιουκλάκη.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν η πρώτη ηθοποιός στην Ελλάδα που χρησιμοποίησε σωσία για της ανάγκες των γυρισμάτων.
Το γεγονός της εγκυμοσύνης της έγινε γνωστό στα γυρίσματα της ταινίας “Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά” στη Μακρυνίτσα, όταν η Αλίκη άρχισε να έχει έντονες αδιαθεσίες και αιμορραγία. Λόγω του κινδύνου να αποβάλει (ξανά) τα γυρίσματα διακόπηκαν μέχρι να γεννήσει και συνεχίστηκαν το 1969.
Τόσο σε αυτή την ταινία όσο και στην “Η Νεράιδα και το παλικάρι”, που γυριζόταν εκείνη την περίοδο στην Κρήτη, είχανε βρει μια σωσία της Αλίκης να την ντουμπλάρει στα δύσκολα πλάνα. Αυτή η σωσίας ήταν η Μίτση Καρρά ή αλλιώς Δήμητρα Καπετανοπούλου, με την οποία εκτός από εκπληκτική ομοιότητα, είχαν και μια πολύ ευχάριστη συνεργασία.
Η Αλίκη και ο έρωτας
Η συνάντησή της το 1959 στα κινηματογραφικά πλατό της ταινίας «Αστέρω» με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ αποτέλεσε απαρχή της ιστορίας του διασημότερου ζευγαριού στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου και απέκτησαν ένα παιδί, τον Γιάννη.
Ωστόσο, ο θυελλώδης γάμος τους δεν κράτησε πολύ… Διαλύθηκε, έπειτα από δικαστικές μάχες, στις 5 Ιουλίου του 1975 (είχαν χωρίσει από το 1974).
Η ίδια είχε δηλώσει για τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τη σχέση τους : “Παντρεύτηκα τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ γιατί τον θαύμαζα. Γοητεύτηκα από το ταλέντο του στη σχολή και, όταν μου πρότεινε να παντρευτούμε, δέχτηκα αμέσως. Με χωρίζουν με τον άντρα μου εκατοντάδες πράγματα, από την καθημερινή μας ζωή μέχρι το καλλιτεχνικό μας σμίξιμο. Έχουμε διαπράξει πολλά λάθη και οι δύο. Εγώ νιώθω τύψεις, αλλά ποτέ ενοχή. Η ζωή των ανθρώπων είναι μια παράξενη αλχημεία, όπου τα πολύτιμα μέταλλα, η αγάπη, ο έρωτας, το πάθος, η ειλικρίνεια, φθείρονται. Μην ψάχνετε να βρείτε ποιος φταίει”.Εκτός από τις δεκάδες ταινίες που γύρισαν μαζί, από το 1964 έως το 1974 συνεργάσθηκαν σε θίασο που συνέστησαν οι δυο τους. Μία από τις πολλές θεατρικές επιτυχίες τους ήταν στο έργο του Μπέρναρ Σο «Ωραία μου κυρία». Έκανε ακόμη έναν γάμο που έμεινε κρυφός το 1982, με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη που κράτησε ως το 1993.Τον γάμο τον ήξεραν τα 5-6 άτομα που ήταν παρόντα, ενώ δεν τον γνώριζαν ούτε τα αδέλφια της Αντώνης και Τάκης.
Μετά την παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη επικέντρωσε τη δραστηριότητά της στο θέατρο, ενώ ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Μεγάλες θεατρικές επιτυχίες ήταν το «Καμπαρέ», «Εβίτα», «Ωραία μου κυρία», «Πέπσι», «Λυσιστράτη». Η θεατρική της παρουσία έκλεισε το 1996 με το έργο «Η Μελωδία της Ευτυχίας» των Ρότζερς και Χάμερσταϊν, στο ρόλο της Μαρίας. Λίγο αργότερα, οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο καλπάζουσας μορφής. Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, στις 23 Ιουλίου 1996, βύθισε στο πένθος ολόκληρο τον ελληνισμό.
Φιλμογραφία
Κατάσκοπος Νέλλη (1981) [Νέλλη Βαϊλάνου]
Πονηρό θηλυκό… κατεργάρα γυναίκα! (1980) [Έλενα Ντάβαρη]
Η Μαρία της σιωπής (1973) [Μαρία Γεραλή]
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [Αλίκη Μπαρούζου]
Η κόρη του ήλιου (1971) [Μάγια Βαλή]
Σ’ αγαπώ (1971) [Μαρίνα]
Ένα αστείο κορίτσι (1970) [Χριστίνα]
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970) [Νατάσσα Αρσένη («Δήμητρα Αρμάγου»)]
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) [Μυρτώ Θεοδώρου – Καρατάσου]
Η νεράιδα και το παληκάρι (1969) [Κατερινιώ Φουρτουνάκη (Σήφης Αυτουνάκης)]
Η αγάπη μας (1968) [Μαρίνα …-Ραζέλου]
Η αρχόντισα κι ο αλήτης (1968) [Ρένα Κατσαρού / Πίπης]
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) [Μαργαρίτα]
Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967) [Νίνα]
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) [Κατερίνα]
Διπλοπεννιές (1966) [Μαρίνα]
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) [Λίζα «Σωτήρης» Δέλβη]
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) [Κατερίνα Πιερή]
Η σωφερίνα (1964) [Μαίρη Διαμαντίδου]
Ο παράς και ο φουκαράς (1964) [Βουγιουκλάκη]
Το δόλωμα (1964) [Καίτη]
Siralardaki Heyecanlar (1963)
Αλίκη – Aliki my Love (1963) [Αλίκη]
Η ψεύτρα (1963) [Μαίρη Δεληπέτρου (Άννα)]
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) [Λίζα Πετροβασίλη – Παπαδοπούλου]
Το ταξίδι (1962) [Μαρίνα Δανιηλίδου]
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) [Αλίκη]
Η Λίζα και η άλλη (1961) [Μίτση (Δήμητρα) Γαβρήλογλου /Λίζα Φραγκούδη]
Μανταλένα (1960) [Μανταλένα Χαρίδημου]
Το κλωτσοσκούφι (1960) [Μαίρη Γεωργαντά /Κλωτσοσκούφι]
Η ζαβολιάρα (1959) [Λενιώ]
Αστέρω (1959) [Αστερω]
Ερωτικές Ιστορίες (1959) [Μαρίτσα]
Η μουσίτσα (1959) [Αλίκη Πετροπούλου]
Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο (1959) [Λίζα Παπασταύρου]Διακοπές στην Αίγινα (1958) [Αλίκη]
Έρωτας στους αμμολόφους (1958) [Άννα]
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) [Μαίρη Βέμπερ]
Χαρούμενοι αλήτες (1958) [Αννούλα]
Μαρία Πενταγιώτισσα (1957) [Μαρία Πενταγιώτισσα]
Κορίτσι με τα παραμύθια (1956) [Αγνή]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Κρυστάλλω]
Το ποντικάκι / Το κορίτσι με τα λουλούδια (1954) [Κρινούλα – «ποντικάκι»]
sansimera.gr/ docuventa.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
