Η Μονή Αρκαδίου (Μονή Αρκαδίου) είναι ένα από τα πιο σεβαστά σύμβολα ελευθερίας της Κρήτης.
Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, οι Οθωμανοί είχαν καταλάβει την Κρήτη για περισσότερο από δύο αιώνες, παρά τις συχνές αιματηρές εξεγέρσεις των Κρητικών ανταρτών που ήταν αποφασισμένοι να κερδίσουν ανεξαρτησία και ένωση με την Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της Κρητικής εξέγερσης του 1866, το μοναστήρι του Αρκαδίου έπαιξε ενεργό ρόλο στην κρητική αντίσταση της οθωμανικής κυριαρχίας.
Το πρωί της 8ης Νοεμβρίου, ένας στρατός από 15.000 Οθωμανούς και 30 κανόνια, υπό τη διεύθυνση του Τούρκου διοικητή Σουλεϊμάν, έφτασε στους λόφους του μοναστηριού. Ο Σουλεϊμάν έστειλε ένα τελευταίο αίτημα για παράδοση, ωστόσο οι Κρητικοί απάντησαν με πυροβόλο όπλο.
Η μάχη σταμάτησε με το βράδυ και ξεκίνησε ξανά το απόγευμα της 9ης Νοεμβρίου. Τα κανόνια κατέστρεψαν τις πόρτες του μοναστηριού και οι Τούρκοι το έφτασαν στο κτίριο. Ταυτόχρονα, οι Κρητικοί ξέμειναν από πυρομαχικά και αναγκάστηκαν να πολεμήσουν με αιχμηρά αντικείμενα. Οι Τούρκοι είχαν το πλεονέκτημα.
Οι τελευταίοι Κρητικοί μαχητές τελικά ηττήθηκαν και κρύφτηκαν στο μοναστήρι. Τριάντα έξι αντάρτες βρήκαν καταφύγιο στην τραπεζαρία, κοντά στα πυρομαχικά. Ανακαλύφθηκαν από τους Οθωμανούς και σφαγιάστηκαν.
Εν τω μεταξύ, οι γυναίκες και τα παιδιά κρύβονταν στην αποθήκη του μοναστηριού. Οι Τούρκοι στρατιώτες τους είχαν περυκυκλώσει. Τότε ήταν που ο Κρητικός πατριώτης Κωνσταντίνος Γιαβουδάκης συγκέντρωσε τη συναίνεση όλων για να κάνει το αδιανόητο – έβαλε τα βαρέλια με το μπαρούτι στη φωτιά και πέθανε, επιλέγοντας να θυσιάσει τον εαυτό του παρά να παραδοθεί. Η έκρηξη σκότωσε επίσης περισσότερους από 1.500 Οθωμανούς στρατιώτες.
Από τα 964 άτομα που ήταν παρόντα στην αρχή της επίθεσης, 846 σκοτώθηκαν σε μάχη ή τη στιγμή της έκρηξης. 114 άντρες και γυναίκες συνελήφθησαν, αλλά τρεις ή τέσσερις κατάφεραν να διαφύγουν, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους αγγελιοφόρους που είχαν πάει για ενισχύσεις. Τα λείψανα πολλών Κρητικών Χριστιανών συλλέχθηκαν και τοποθετήθηκαν στον ανεμόμυλο, ο οποίος μετατράπηκε σε λειψανοθήκη προς τιμήν των υπερασπιστών του Αρκαδίου.
Οι Οθωμανοί θεώρησαν ότι πήραν στο Αρκάδι μια μεγάλη νίκη και το γιόρτασαν με πυροβόλα. Ωστόσο, η τραγωδία της Μονής Αρκαδίου μετέτρεψε την παγκόσμια άποψη για τη σύγκρουση. Εθελοντές από τη Σερβία, την Ουγγαρία και την Ιταλία έφτασαν στο νησί.
Ο Γάλλος Gustave Glourens, δάσκαλος στο Collège de France, στρατολογήθηκε και έφτασε στην Κρήτη μέχρι το τέλος του 1866. Δημιούργησε μια μικρή ομάδα φιλελεύθερων με τρεις άλλους Γάλλους, έναν Άγγλο, έναν Αμερικανό, έναν Ιταλό και έναν Ούγγρο. Αυτή η ομάδα δημοσίευσε ένα φυλλάδιο με θέμα «Το ζήτημα της Ανατολής και της Κρητικής Αναγέννησης», επικοινώνησε με Γάλλους πολιτικούς και διοργάνωσε συνέδρια στη Γαλλία και στην Αθήνα.
Ο Ιταλός στρατηγός Giuseppe Garibaldi έγραψε επιστολές που επαίνεσαν τον πατριωτισμό των Κρητικών και την επιθυμία τους για ανεξαρτησία.
Οι επιστολές που γράφτηκαν από τον Γάλλο ποιητή Βίκτορ Ουγκώ δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Κλείο» στην Τεργέστη, η οποία συνέβαλε στην παγκόσμια αντίδραση. Οι επιστολές έδωσαν ενθάρρυνση στους Κρητικούς και τους είπαν ότι ο σκοπός τους θα πετύχαινε. Περιέγραψε την τραγωδία στο Αρκάδι: «Ξέρει κανείς αυτή τη λέξη, Αρκαδία, αλλά δύσκολα καταλαβαίνει τι σημαίνει. Και εδώ είναι μερικές από τις ακριβείς λεπτομέρειες που έχουν παραμεληθεί. Στην Αρκαδία, το μοναστήρι στο Όρος Ίδα, που ιδρύθηκε από τον Ηράκλειο, έξι χιλιάδες Τούρκοι επιτέθηκαν σε εκατόν ενενήντα επτά άνδρες και τριακόσια σαράντα τρεις γυναίκες και επίσης παιδιά. Οι Τούρκοι είχαν είκοσι έξι κανόνια και οι Έλληνες είχαν διακόσια σαράντα τουφέκια. Η μάχη διήρκεσε δύο μέρες και δύο νύχτες. Το μοναστήρι είχε δώδεκα εκατοντάδες τρύπες από το πυροβόλο. ένα τείχος κατέρρευσε, οι Τούρκοι μπήκαν, οι Έλληνες συνέχισαν τον αγώνα, εκατόν πενήντα τουφέκια ήταν κάτω και έξω, αλλά ο αγώνας συνεχίστηκε για άλλες έξι ώρες στα κελιά και τις σκάλες, και στο τέλος υπήρχαν δύο χιλιάδες πτώματα στην αυλή. . Τελικά η τελευταία αντίσταση διακόπηκε. Οι μάζες των Τούρκων πήραν το μοναστήρι. Υπήρχε μόνο ένα οχυρωμένο δωμάτιο που αποθήκευαν το μπαρούτι και, σε αυτό το δωμάτιο, δίπλα στο βωμό, στο κέντρο μιας ομάδας παιδιών και μητέρων, ένας άνδρας ογδόντα ετών, ιερέας, ο ηγούμενος Γαβριήλ, στην προσευχή… την πόρτα , χτυπημένος έβαλε ένα κερί στο βωμό, κοίταξε τα παιδιά και τις γυναίκες και άναψε το μπαρούτι και τους έσωσε. Μια φοβερή επέμβαση, η έκρηξη, έσωσε τους ηττημένους… και αυτό το ηρωικό μοναστήρι, που είχε υπερασπιστεί σαν φρούριο, έληξε σαν ηφαίστειο. »
Χωρίς να βρουν την απαραίτητη λύση από τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι Κρητικοί ζήτησαν βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί έγιναν συμπαθητικοί στις προσπάθειες των Κρητικών και πολλοί Αμερικανοί φιλέλληνες έφτασαν να υποστηρίξουν την ιδέα της Κρητικής ανεξαρτησίας.
Το 1868, στη Βουλή των Αντιπροσώπων τέθηκε ερώτημα για το αν θα αναγνωρίσει την Κρητική ανεξαρτησία, αλλά η πλειοψηφία τελικά ψήφισε να μην παρέμβει σε οθωμανικές υποθέσεις.
Το 1898, με τη βοήθεια της Ελλάδας και των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Ρωσία), η Κρήτη κέρδισε την ανεξαρτησία της και οι Τούρκοι αποχώρησαν από το νησί, το οποίο είχαν κρατήσει από το 1669.
Στη συνέχεια, το 1913, επιτεύχθηκε ο μακροχρόνιος στόχος και η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα.
Η Μονή Αρκαδίου έγινε εθνικό ιερό προς τιμήν της κρητικής αντίστασης. 8 Νοεμβρίου είναι μια ημέρα εορτασμού. Η έκρηξη δεν τελείωσε την κρητική εξέγερση, αλλά προσέλκυσε την προσοχή του υπόλοιπου κόσμου.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
