1821- 2021, 200 χρόνια! Με συνθήματα από αγωνιστές και διανοούμενους «Ελευθερία ή θάνατος»

1821- 2021, 200 χρόνια! Με συνθήματα από αγωνιστές και διανοούμενους «Ελευθερία ή θάνατος» και αγώνας «δια του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος της Ελευθερία», ξεσηκώθηκαν τότε οι Έλληνες!

Το μήνυμα του Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρίας για την έναρξη του αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος, είχε φτάσει νωρίς στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα και σ’ όλα τα μέρη άρχισαν οι προετοιμασίες. «Είναι καιρός, -διαμήνυσε ο Υψηλάντης- να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέλινον και να υψώσωμεν το σημείον του Σταυρού, δι ού πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν».

΄Ολους τους αγωνιστές, μηδενός εξαιρουμένου, διακατείχε ένας μεγάλος ενθουσιασμός έτοιμοι να πεθάνουν: «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και για της Πατρίδος την Ελευθερία». Το ’21 εκφράζει ολόκληρο τον Ελληνισμό και ολόκληρη την Ορθοδοξία. Σύμπας ο Ελληνισμός εμεγαλούργησε τότε με τον πόθο της λευτεριάς της πατρίδος και της θρησκείας. Οι Τούρκοι δεν έλεγαν στους Έλληνες να αλλάξουν τόπο, αλλά θρησκεία, όπως έγινε και με τον Αθανάσιο Διάκο λίγο πριν τον σουβλίσουν: «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου ν’ αλλάξεις, να προσκυνήσεις το τζαμί την εκκλησιά ν’ αφήσεις;»

Η Εκκλησία κράτησε το γένος ενωμένο κάτω από την σημαία της Ορθοδοξίας και με ακλόνητη πίστη στο Χριστό, οι αγωνιστές διεξήγαγαν τον αγώνα του ΄Εθνους που ήταν Θρησκευτικός και Εθνικός. Να θυμηθούμε όμως και τον λόγο που εκφώνησε στην Πνύκα ο γέρος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που είχε πει στους νέους:

«Εμείς παιδιά μου, πήραμε τα άρματα και πολεμήσαμε πρώτα για του Χριστού την Πίστη την Αγία και μετά για της Πατρίδος την Ελευθερία».

Ο Ιωάννης Καποδίστριας έγραψε «Ο Θεός είναι μετά την Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται.» Και ο Αδαμάντιος Κοραής υπογραμμίζει: «Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του γένους. Οι ΄Ελληνες πολέμησαν όχι μόνον υπέρ Πατρίδος αλλά και υπέρ Πίστεως!»

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έλεγε: «΄Ητανε από τον Θεό γραμμένο να αδράξουμε τα άρματα μια μέρα και να χυθούμε κατεπάνω στους τυράννους μας που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραννεύουν. Τι την θέλουμε βρε αδέλφια αυτήν την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε αποκάτω στη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων να ακονιέται στα κεφάλια μας;…»

Ο Ρήγας Φεραίος καλούσε τους νέους στον αγώνα: «Ελάτε μ’ έναν ζήλο σ’ ετούτο τον καιρό, να κάμωμεν τον όρκον επάνω στον Σταυρό…» Και ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος διακήρυττε: « Το όνομα της Ελλάδος, άνευ του Χριστιανισμού, ίσως δεν ήθελεν υπάρχει σήμερον».

Ο ΄Ανθιμος Γαζής καλούσε κι αυτός τους νέους: «Η ημέρα της Επαναστάσεως, την οποίαν επιθυμούσαν οι πατέρες μας να την ιδούν, έφθασε, δια να λάμψη πάλιν ο Σταυρός και να λάβη πάλιν η Ελλάς την ελευθερίαν της. ‘Ο,τι και αν εκάμαμεν, ήτο έμπνευσς και έργον της θείας πρόνοιας».

Αλλά ας ανατρέξουμε και στο περιεχόμενο των σημαιών των οπλαρχηγών του αγώνα, στο οποίο διαπιστώνουμε πόσο άρρηκτα ήταν δεμένες, η πίστη στην Ορθοδοξία και στην Πατρίδα που στήριζαν τον αγώνα για την απελευθέρωση του γένους.

Ο Μάρκος Μπότσαρης είχε άσπρη σημαία με την εικόνα του Αγίου Γεωργίου. Η σημαία του Λάμπρου Κατσώνη τους Αγίους Κωνσταντίνο και ΄Ελένη, η σημαία του Πλαπούτα είχε τα αρχικά της φράσης «Ιησούς Χριστός Νικά» (Ι.Χ.Ν.) ενώ ο Παπαφλέσσας είχε ενώσει σε σχήμα σταυρού κομμάτια ράσου και φουστανέλας.

Ο θαρραλέος αγωνιστής Αθανάσιος Διάκος, είχε στη σημαία του τον σταυρό και από κάτω την φράση : «Ελευθερία ή θάνατος». Τις ίδιες σημαίες με τον σταυρό είχαν και άλλοι αγωνιστές και περιοχές, όπως τα Ψαρά κ.α. ΄Ολες οι σημαίες είχαν πάνω τους τον Σταυρό!

Αλλά ας ανατρέξουμε και στην μακρινή Αμερική η οποία παρά την τεράστια απόσταση που μας χώριζε, βοήθησε τον αγώνα υλικά και ηθικά. Η εφημερίδα «Γκαζέττ» της 16ης Ιουνίου 1821 πληροφορούσε το αναγνωστικό της κοινό τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα:

«…στον Μοριά ένοπλοι με επι κεφαλής τον Κλήρο εξεγέρθηκαν εναντίον των Τούρκων κατακτητών…»

Η συμβολή του κλήρου στον αγώνα τους Έθνους ήταν βαθειά συνείδηση του γένους που την εξέφραζαν και στα δημοτικά τραγούδια:

«Χαρά που τόχουν τα βουνά τα κάστρα περηφάνια,

γιατί γιορτάζει η Παναγιά γιορτάζει κι η πατρίδα,

σαν βλέπουν και τον Γερμανό της Πάτρας τον Δεσπότη,

να ευλογάει τ’ άρματα να εύχεται τους λεβέντες…»