Συνέντευξη από τον πιο παλιό έμπορο υφασμάτων του Αμαρουσίου

407

Ο κ. Παναγιώτης είναι στο Μαρούσι από το 1952. Είναι από τους πρώτους που άνοιξαν κατάστημα με υφάσματα στο Μαρούσι. Σήμερα διαθέτει ο ίδιος ένα μικρό χώρο στην οδό Νερατζιωτίσσης, που φιλοξενεί παλιά τόπια υφασμάτων, από ότι του έχει «μείνει», σε πολύ οικονομικές τιμές.
Κύριε Παναγιώτη από που είναι η καταγωγή σας;
Κατάγομαι από την Πελοπόννησο, από το χωριό Κάμπος Αβίας. Είμαι το τρίτο παιδί μιας οικογένειας με πέντε παιδιά.
Είστε ο πιο παλιός έμπορος υφασμάτων στην περιοχή του Αμαρουσίου. Από πότε θυμόσαστε να είστε στο Μαρούσι;
Δε θυμάμαι ακριβώς χρονολογία που ήρθα, γιατί είμαι και 93 ετών, αλλά είμαι εδώ από έφηβος.. διάβαζα την ΑΘΗΝΑΪΚΗ και την ΑΚΡΟΠΟΛΗ.
Ζήσατε δύσκολα χρόνια, σκληρές περιόδους.
Πολύ δύσκολα, φτώχεια, κατοχή. Για την ακρίβεια πρώτη φορά ήρθα στην Αθήνα την ημέρα που κηρύχτηκε ο πόλεμος , Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940 ! Στον πόλεμο ήμουν ασυρματιστής, προσέφερα στην πατρίδα, ούτε κοιμόμασταν τότε ούτε τρώγαμε πολύ. Ήμουν πολύ αδύνατος..
Στο χώρο των επιχειρήσεων πως μπήκατε και ασχοληθήκατε με το εμπόριο υφασμάτων;
Είχε ο πατέρας μου κατάστημα υφασμάτων… αλλά δυστυχώς εγώ δεν τον γνώρισα ποτέ! Αργότερα δούλεψα για τον μεγάλο τότε έμπορο υφασμάτων τον αείμνηστο Γεώργιο Ναθαναήλ. Ξεκίνησα σαν εργάτης, στην αποθήκη, και σε 3 μήνες «ανέβηκα» πολύ στη δουλειά μου γιατί μου άρεσε. Ο Ναθαναήλ τότε είχε 1.200 άτομα, κατάφερα σε ενάμιση χρόνο να γίνω γενικός διευθυντής στην επιχείρηση … όπου είχα και γραμματέα (ιδιαιτέρα) που σήμερα είναι η γυναίκα μου η Ελένη !!!
Υπήρχαν άλλα μεγάλα ονόματα στο χώρο τότε;
Πολλά… και ο Ναθαναήλ ένα από τα μεγαλύτερα. Παρά ταύτα η Ελλάδα ερχόταν τρίτη σε γυναικεία υφάσματα. Πρώτη ήταν η Γαλλία και κατόπιν η Ιταλία.
Υποθέτω ότι ήταν πολύ καλή η σχέση σας με τον Γιώργο Ναθαναήλ.
Ναι. Τον ακολουθούσα σε όλα τα συνέδρια… Εγώ έμεινα στο Ναθαναήλ μέχρι να «κλείσει», σχεδόν 35 χρόνια … μετά ανοίξαμε κατάστημα στο Μαρούσι στη Βασιλίσσης Σοφίας, μαζί, και γίναμε συνέταιροι. Να φανταστείτε ότι κανείς μέχρι σήμερα δε με γνωρίζει με το πραγματικό μου επίθετο, αλλά όλοι με ξέρουν σαν Παναγιώτη Ναθαναήλ.
Το εμπόρευμα που βλέπω τώρα εδώ ;
Έχω παλιά υφάσματα, τα περισσότερα είναι από 35 χρονών και πάνω! Ολόμαλλα από την Ιταλία, ταφτάδες, δαντέλες, λινά που δε μπορείτε να τα βρείτε αλλού. Αυτά που μου έχουν μείνει είναι από πολύ καλούς εμπόρους της εποχής, τους Τσαντίλης, Θεοφανόπουλος, Στρατηγίου, Μουτζόπουλος. Γι΄αυτό με ξέρει και όλο το Μαρούσι!
Τι είχε τότε το Μαρούσι που σήμερα έχει αλλάξει;
Πολύ ποιοτικά μαγαζιά. Υπήρχε το καλύτερο κρεατοπωλείο, ο «Μονεμβασιώτης», υπήρχαν οι καλύτερες ταβέρνες κατά μήκος της τότε Κηφισίας ! ερχόταν εδώ όλοι οι πολιτικοί, ο Αβέρωφ ερχότανε συνέχεια!
Τώρα αυτά δεν υπάρχουν πια….
Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε από όλα αυτά. Το μισό Μαρούσι έχει φαρμακεία και το άλλο μισό σουβλατζίδικα και πριν γίνει ακόμη το Mall !!
Η δουλειά σήμερα;
Τώρα σταμάτησα, δεν έχει καθόλου δουλειά, βλέπετε αυτά τα υφάσματα;
(μου δείχνει τόπια με υφάσματα).
Το ίδιο πανί το βρίσκεις ραμμένο στο ένα τρίτο της τιμής, εάν η Ελλάδα δεν κάνει τελωνείο έσβησε !!!! έχει τώρα παλτό με 5 ευρώ…. Πως θα ανταγωνιστώ εγώ την αγορά;
Μου είπατε ότι στο Μαρούσι είστε από έφηβος.
Κοιτάζει φωτογραφίες… και μου δείχνει μια που είναι 22 ετών περίπου.. όταν πρωτοήρθε στο Μαρούσι.
Πότε επισκεφτήκατε τελευταία φορά το χωριό σας;
Καθόλου δεν ξαναγύρισα στο χωριό, ο τόπος μου είναι το Μαρούσι, τα παιδιά μου είναι εδώ, άλλωστε στο χωριό μου τώρα πια δεν είναι κανένας, έχει ερημώσει.
Πως ήταν τότε το Μαρούσι; Η Βασιλίσσης Σοφίας; (που είναι ο κεντρικός δρόμος που διασχίζει το Μαρούσι)
Χωματόδρομος, λάσπες, παραπήγματα με λαμαρίνες, κάρα με άλογα που μετέφεραν τρόφιμα από την Αθήνα – συνήθως το Σαββατοκύριακο – ανά εκατό μέτρα σκάφες με νερό για να ξεδιψάσουν τα άλογα !
Τι θυμόσαστε από το Μαρούσι που σας άρεσε πάρα πολύ και το νοσταλγείτε;
Το Μαρούσι ήταν γραφικό, καταπράσινο, οι άνθρωποι ήταν προσιτοί, αγνοί, ήξερες βέβαια ποιός ήταν ο διπλανός σου, υπήρχε συλλογικότητα μεταξύ μας.
Από τα λεγόμενά σας το Μαρούσι «μετρούσε» λίγους κατοίκους.
Ναι. Ήμασταν λίγοι !! λιγοστοί άνθρωποι σε ένα γραφικό ορεινό χωριό !

Θα θέλατε να μπορούσατε να παίρνετε πρωτοβουλίες και να λέτε την άποψη κ τη γνώμη σας;

Είμαι πολυτεχνίτης, ξέρω δέκα τέχνες μετρημένες στα δάχτυλα, ναι θα μπορούσα να υποστηρίξω τη γνώμη μου.
Η ωραιότερη εποχή ποια ήταν για εσάς;
Σαφώς πριν τον πόλεμο… δεν υπήρχε κάτι που να μη το χαιρόμασταν τότε… η φύση, τα λουλούδια, πηγαίναμε για κυνήγι στην Πεύκη … εγώ άκουγα και μάθαινα, στο καφενείο δεν πήγαινα ποτέ.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store Get it on Google Play

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ