Εγκατέλειψε το υψηλό αξίωμα υπασπιστής του Τσάρου της Ρωσίας κι έσπευσε να αγωνισθεί για την λευτεριά της Ελλάδος και φυλακίσθηκε
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Τέτοια μέρα, πριν από 193 χρόνια στις 31-1-1828, ο αρχηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως του ‘21 πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, αξιωματικός του τσαρικού στρατού, εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε ηλικία μόλις 36 ετών, με κλονισμένη την υγεία από τις άθλιες συνθήκες που βίωσε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Αυστρία στο μεσαιωνικό φρούριο «Μουγκάτς» όπου κλείστηκε από τους αυστριακούς στις 14-7-1821
Γόνος διάσημης ελληνικής ποντιακής οικογένειας, γεννήθηκε την 1-12-1792 στην Κωνσταντινούπολη, ανατράφηκε μέσα σ’ ένα περιβάλλον που διαπνεόταν από έντονο πατριωτισμό. Κατατάχτηκε στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του τσάρου και διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα ενώ στη μάχη της Δρέσδης έχασε το δεξί του χέρι.
Σε ηλικία 25 ετών, ο Εμμανουήλ Ξάνθος του πρόσφερε τον Μάρτιο του 1820 μετά την άρνηση του Καποδίστρια, την αρχηγία της «Φιλικής εταιρίας». Ενημέρωσε τον Τσάρο, ο οποίος του ζήτησε να παραμείνει στη θέση του υπασπιστή, αλλά ο Υψηλάντης τον ευχαρίστησε και του είπε ότι το χρέος τον καλεί να αναλάβει τον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος και δεν μπορεί να αρνηθεί.
Έγινε «Γενικός Έφορος της Αρχής» αρχηγός της «Φιλικής Εταιρίας» και «Επίτροπος», που κατά την βυζαντινή εθιμοτυπία σήμαινε αντιβασιλέας, νόμιμος διάδοχος του θρόνου της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και ηγήθη της Επαναστάσεως ως πολιτικός αρχηγός της, για ένα όνειρο: Την δημιουργία ελεύθερου ελληνικού κράτους.. Οι ηγέτες της «Φιλικής Εταιρίας» διέδωσαν αμέσως την αποδοχή, με αποτέλεσμα να ενταθεί ο ενθουσιασμός στον ελληνισμό.
Η αναγγελία για την ανάληψη της ηγεσίας προσέδωσε μεγάλο κύρος στην «Φιλική Εταιρεία». Εξέδωσε αμέσως την «Προκήρυξη Ανεξαρτησίας» τονίζοντας ότι : «Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες!…Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!…Πέρασε στις 22-2-1821 τον ποταμό Προύθο και ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης, στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας.
Ο Υψηλάντης όρισε ως ημερομηνία έναρξης τη Επαναστάσεως στην Ελλάδα την 25 Μαρτίου 1821. Πιο ενθουσιώδης απ’ όλους ήταν ο Γρηγόριος Δικαίος –Παπαφλέσσας, ένας δραστήριος κι επιβλητικός ιερέας. Στις 28 Ιανουαρίου 1821 αρχιερείς και προεστοί συνήλθαν κρυφά στην Βοστίτσα (Αίγιο) και ο Παπαφλέσσας τους ανακοίνωσε τις εντολές του Υψηλάντη περί «Πολιτικής και Στρατιωτικής Οργάνωσης των Ελλήνων της Πελοποννήσου» και ότι πρέπει να συγκροτηθεί στρατιά 25.000 εμπειροπολέμων που θα τεθούν στην διάθεση του Υψηλάντη. Στους Έλληνες της Διασποράς ήταν τόσο μεγάλο το πάθος για τον αγώνα, αφού παραμονές της Επαναστάσεως ο αριθμός των μυημένων είχε φθάσει στον απίστευτο αριθμό των 600.000!
Στις 26-2-1821 στο ναό των Τριών Ιεραρχών τελείται δοξολογία και ο Μητροπολίτης Βενιαμίν ευλογεί σημαία με έμβλημα τον Σταυρό, και κατά το βυζαντινό τυπικό, παραδίδει το ξίφος στον Υψηλάντη και υπογράφεται η Διακήρυξη προς το Έθνος και η πρόσκληση εθελοντών στο Κισνάου της Μολδαβίας. Καταφθάνουν απ’ όλη την Ευρώπη και συγκροτείται αμέσως ο Ιερός Λόχος, αποτελούμενος από 500 σπουδαστές. Στις 4 Μαρτίου οι Έλληνες ναυτικοί εξοπλίζουν 15 πλοία και στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία στο Βουκουρέστι, αντιμετωπίζοντας τον στρατό τριών πασάδων στις πόλεις Γαλάτσι, Δραγατσάνι, Σλατίνα, Σκουλένι και Σέκο.
Ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου στις 7-6-1821 και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα. Ο ίδιος συνελήφθη από τους Αυστριακούς κλείστηκε στις ανθυγιεινές φυλακές «Μουγκάτς» της Βιέννης και υπέστη τα πάνδεινα αφού ήταν γνωστή η σκληρή «μετερνιχική» πολιτική απέναντι σε επαναστάτες.
Αποφυλακίστηκε με παρέμβαση του Τσάρου με βαριά κλονισμένη την υγεία στις 24-11-1827 και πέθανε εγκαταλελειμμένος στην Βιέννη στις 31-1-1828, σε ηλικία μόλις 36 ετών, χωρίς να προλάβει να δει την ολοκλήρωση του Σχεδίου του και να βαδίσει στα ελεύθερα ελληνικά χώματα.
Το 1964 από τον τάφο του στην Βιέννη τα οστά του εστάλησαν στο Ιάσιο και η Ρουμανική κυβέρνηση τα έστειλε στην Ελλάδα αεροπορικώς και παρέμειναν στα αζήτητα – αν είναι δυνατόν!!! – επι δύο χρόνια στο τελωνείο του Αεροδρομίου Ελληνικού μέσα σε μικρό ξύλινο κιβώτιο με χάλκινη επένδυση. Τα οστά του είναι θαμμένα στο προαύλιο του Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Πεδίον Άρεως, σε κενοτάφιο με επικλινές άγαλμα μισοκατεστρεμένο από Βανδάλους… ΄Ολα αυτά πάντως, ουδένα τιμούν και πολύ περισσότερο το Ελληνικό Κράτος που δεν αξιώθηκε να στήσει ένα άγαλμα στον αρχηγό της Επαναστάσεως! Η καρδιά του ταριχευμένη βρίσκεται στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών στην οδό Στησιχόρου, πίσω από το προεδρικό μέγαρο. Μια προτομή του στην πλατεία Κολωνακίου, βάνδαλοι την κατέστρεψαν κι εξαφανίστηκε. Αλλά ευτυχώς την τιμή που δεν έκανε το ελληνικό κράτος στον Αρχηγό της Επαναστάσεως, θα την κάνει σύντομα ξένη χώρα στήνοντας τον ανδριάντα του!
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε επίσης στην εφημερίδα Real News
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
