Σύμφωνα με το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Σε ανακοίνωσή της, η Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών, έγραψε:

«Ο Τέλης Τσιπιανίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Από πολύ νεαρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος του αθλητικού ρεπορτάζ, αρχικά το 1981 στην ΕΡΤ-1 και στη συνέχεια, από το 1983 έως το 1989, στις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος», «24 Ώρες», «Εξόρμηση», «Κέρδος», και «Καθημερινή».

Το 1989 ξεκίνησε η πολύχρονη συνεργασία του με τον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA CHANNEL», που διήρκεσε για περισσότερο από 20 χρόνια και στέφθηκε από πολλές επιτυχίες και επαγγελματική καταξίωση. Ο Τέλης Τσιπιανίτης κέρδισε την αναγνώριση και το σεβασμό των συναδέλφων του και του αναγνωστικού και τηλεοπτικού κοινού, με το έγκυρο και εμπεριστατωμένο πάντοτε ρεπορτάζ του, τον ακέραιο χαρακτήρα του, την εργατικότητα και την ευσυνειδησία του.

Στην πορεία της ζωής του αντιμετώπισε προβλήματα υγείας, τα οποία προσπάθησε με γενναιότητα και θάρρος να ξεπεράσει, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε και έφυγε πρόωρα από κοντά μας, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στην αθλητική δημοσιογραφική οικογένεια και σε όλους τους συνεργάτες και φίλους.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται βαθύτατα την οικογένεια και τους οικείους του και αποχαιρετά τον εκλεκτό συνάδελφο».

Φτωχότερο από σήμερα το αθλητικό ρεπορτάζ

Ο Αριστοτέλης Τσιπιανίτης αποτέλεσε εμβληματική φυσιογνωμία της αθλητικής δημοσιογραφίας με το mega channel να τον χαρακτηρίζει. Οι συνάδελφοί του τον αποχαιρετούν με τον Στέλιο Μαρκάκη να γράφει στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb :

«Στα 36 χρόνια μου στη δημοσιογραφία, ελάχιστα άτομα λόγισα ως πραγματικά αξιόλογα, αυθεντικώς ακέραια και εμφύτως έντιμα.
Ακόμη λιγότερα λόγισα ως φίλους.
Και μετρημένοι στα δάχτυλα είναι όσοι λόγισα ως γνήσιους φίλους -στα καλά και τα άσχημα- και ικανούς συνοδοιπόρους, σε κάθε επίπεδο: από τις ατέρμονες κουβέντες για το κάθε τι, έως τα μουσικά ακούσματα που ακούγονταν παράξενα, ίσως και ανοίκεια στους πολλούς, έως τη Μποντλερική-Μπουκοφσκική θεώρηση της ζωής, κατά περιόδους και, κατά άλλες, κάτι τελείως διαφορετικό…
Στην πηγαία αντιφατικότητα βρίσκεται, άλλωστε, η γνήσια γοητεία κάθε προσωπικότητας που δικαιούται και μπορεί -και πετυχαίνει- να αφήσει στίγμα στους καιρούς…
Παλιόφιλε, καλόφιλε, αυθεντικέ μου άνθρωπε και έντιμε συνάδελφε, Telis Tsipianitis, δεν έπρεπε, γμτ, να μας επιφυλάξεις έκπληξη ακόμη και σ’ αυτό το τελευταίο ταξίδι -τόσο νωρίς, τόσο απότομα…
Δεν πιστεύαμε ούτε σε “ελαφριά χώματα”, ούτε σε “καλούς παραδείσους”, ούτε σε εν ειρήνη “αναπαύσεις”, οπότε δε σε αποχαιρετώ έτσι.
Σε αποχαιρετώ με την ευχή πάντοτε, σε κάποιο συμπαντικό επίπεδο, να παραμένεις ανήσυχος, ελεύθερος και ταξιδευτής.
Και, βέβαια, ωραία ποτά και καλές μουσικές στο ταξίδι σου, αδελφέ».