γράφει η Ιωάννα Αμαξηλάτη
Ω γλυκύ μου έαρ, το μοιρολόι της Μεγάλης Παρασκευής, το μοιρολόι της μάνας στο παιδί της …. Αυτό που δε θα ήθελε καμία μάνα να ζήσει. Όμως ο θάνατος είναι παντού όπως και η ζωή και εμείς επιλέγουμε να ζήσουμε γι’ αυτό εξυμνούμε την Άνοιξη και σε αυτό που αυτή πρεσβεύει.
Η Μεγάλη Εβδομάδα του 2020 είναι ιδιαίτερη με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Μία Εβδομάδα των παθών, όπως ο κύριος μας ταλαιπωρήθηκε, βασανίστηκε, έτσι και όλος ο πλανήτης φέτος ζει το δικό του γολγοθά….
Αδράζουμε την ευκαιρία μέσω της φαντασίας μας να ταξιδέψουμε μαζί σε αυτόν τον ύμνο της άνοιξης και του μυρωδάτου μηνύματος που αυτή φέρνει. Φέτος δεν θα υπάρξει περιφορά επιταφίου μπορούμε όμως όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά να σιγοτραγουδήσουμε με κλειστά τα μάτια “Ω γλυκύ μου έαρ”… Ζούμε την εποχή του covid-19, φοβόμαστε για το άγνωστο, για το κακό που μας έχει βρει, όμως υπάρχει ελπίδα, έρχεται ο υιός του Θεού με το θάνατό του να μας το θυμίσει, έρχεται η υπέρτατη Άνοιξη που θα μας βοηθήσει να προσπεράσουμε όλα τα εμπόδια, να την υποδεχτείτε λοιπόν, να την αγκαλιάσετε, να την πιστέψετε, λίγη υπομονή χρειάζεται, θα ανατείλει πάλι ο ήλιος να μας ζεστάνει γιατί ποτέ δε κρύβεται για πάντα, κρύβεται προσωρινά.
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος;
Ω γλυκιά μου άνοιξη, γλυκύτατό μου παιδί, που βυθίστηκε (και χάθηκε) η ωραιότητά σου;
Η παναγία κλαίει για το μοναχογιό της, τον παρομοιάζει με την άνοιξη, προσφωνεί το τέκνον της έαρ, άνοιξή μου, κλαίει για το θάνατό του επί της γης .. πως εκείνος με τόσο κάλλος, με τόσο φως χάθηκε ;…
«Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;»
Υιέ του Θεού, Βασιλιά των πάντων, Θεέ μου, Δημιουργέ μου πως καταδέχτηκες να υποστείς παθήματα;
Η Παναγία συνειδητοποιεί ότι ο υιός της είναι Υιός Θεού, τον αποκαλεί παντάναξ, βασιλεύς των πάντων. Είναι πλαστουργός, ολόκληρη η πλάση είναι έργο του Θεού. Όμως συνεχίζει να λυγίζει γιατί είναι ο μοναχογιός της…
«Ερραναν τον τάφον αι μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.»
Οι μυροφόρες αφού ήρθαν πολύ πρωί, ράντισαν με αρώματα τον τάφο Σου.
Η ανθρώπινη φύση βλέπει τον τάφο, που είναι υπαρκτός ! και έρχονται οι μυροφόρες, όπως οι άνθρωποι όλου του κόσμου για να σκορπίσουν άνθη στους δικούς τους νεκρούς.
«Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.»
Αγία Τριάδα, ελέησε τον κόσμο. Αξίωσε, Παρθένε, εμάς τους δούλους σου να δούμε (και να γιορτάσουμε) την Ανάστασή του.
Όλοι εμείς ταπεινά κάνουμε παράκληση στον κύριο, να μας επιτρέψει να δούμε την ανάσταση του υιού του και κατ’ επέκταση την ανάσταση από όλο αυτό το κακό που έχει βρει τον πλανήτη μας.
Χρόνια Πολλά, Καλό Πάσχα, Καλή Άνοιξη
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
