H δημοτική παράταξη «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» αποχαιρέτησε την Ντία Κουδούνη
Ήταν όλοι εκεί για το τελευταίο αντίο στην αγαπημένη τους Ντία Κουδούνη, που έδωσε πνεύμα και ψυχή στη δημοτική παράταξη «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου», αλλά και στους αγώνες της Αριστεράς.
Στην πολιτική κηδεία που έγινε την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου, οι άνθρωποι που συμπορεύτηκαν μαζί της και εμπνεύστηκαν από το πάθος της για τη ζωή και τους αγώνες, αλλά και τη γενναιότητα και την αξιοπρέπεια με την οποία έδωσε την τελευταία μάχη, είπαν το τελευταίο «αντίο», με λόγια από καρδιάς αλλά και με την κιθάρα του Αlejandro Diaz, στα αγαπημένα της τραγούδια.
Στον τελευταίο αποχαιρετισμό, ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος περιέγραψε όλα όσα υπήρξε η Ντία στη ζωή, στη μάχη και στο θάνατο.
«Με τα μάτια θολά, από τους σωρευμένους γύρω μας αποχωρισμούς, θλίψη βαθιά και συγκίνηση βουβή στέκουμε όλοι εδώ. Όσοι την γνώρισαν και συμπορεύτηκαν μαζί της. Αυτοί που τα πιο προσωπικά τους, τις νύχτες της ξοδεύοντας, άκουσε. Όσοι αγόγγυστα συνέτρεξε. Όσοι χόρεψαν στης φωνής της την μελωδία ή χαμογέλασαν σε ένα της πείραγμα. Μα κι αυτοί που διαφώνησε μαζί τους. Ακόμη κι όσοι αντάλλαξαν μαζί της κουβέντες πικρές, αλλά κέρδισε το σεβασμό τους με τη στάση της ζωής της.
Γιατί η Ντία μας πορεύθηκε τον δρόμο τον ανηφορικό αναλαμβάνοντας με ευθύνη τις συνέπειες. Με πολιτικοποίηση στεριωμένη σε μόρφωση βαθιά, αφιέρωσε τα χρόνια της προστατεύοντας με τα χέρια και την καρδιά της τον άνθρωπο, τον αδύναμο, τον πρόσφυγα, το παιδί. Τέκνο μιας πολιτικοποίησης που δεν άφηνε την ψυχή να στεγνώσει. Που μετά την διαδήλωση ένιωθε την ανάγκη να βυθιστεί σε μια αίθουσα σινεμά, διατηρούσε άσβεστη την ικανότητα να συγκινείται μπροστά σε έναν πίνακα ζωγραφικής, ακούγοντας ένα δίσκο, διαβάζοντας ποίηση.
Με την ασχήμια του κόσμου τούτου, δεν συμβιβάστηκε, ακόμη κι όταν η ελπίδα λιποψύχησε και αποχαιρέτησε και οι συναγωνιστές λαχάνιασαν. Και όταν, κατά καιρούς, διάλεγε τον δρόμο της μοναξιάς, τα σωθικά της λαμπάδιαζαν για το κοινό καλό. Σήκωσε με σεμνότητα το χρέος που της αναλογούσε. Την βάρδια κράτησε καλά.
Άνθρωπος ελεύθερος, γεύτηκε με βουλιμία την ζωή, στροβιλίστηκε στους ρυθμούς της, ήπιε, ταξίδεψε, αγάπησε πολύ, αγαπήθηκε περισσότερο. Το μόνο δικαίωμα που δεν έχουμε είναι το δικαίωμα να είμαστε δυστυχισμένοι, έλεγε, ακόμη και στις πιο δύσκολες προσωπικές στιγμές. Δρασκέλισε το πέρασμά της με ήθος και Παιδεία, εφόδια πολύτιμα που της επέτρεπαν να είναι ταυτόχρονα αδιάλλαχτη και τρυφερή. Ανεκτική και διακριτική στων ανθρώπων την διαφορετικότητα και τα πάθη. Ανυποχώρητη στις αξίες της, συμπύκνωσε στο πρόσωπό της, ό,τι καλύτερο χάρισε η πρώτη μεταπολιτευτική γενιά στην αριστερά. Δοτική και αλληλέγγυα στα όρια της αυτοθυσίας. Συνείδηση καθαρή. Συνεπής, εργατική και μαχητική με ό,τι καταπιάστηκε. Με Λόγο παράταιρο στην εποχή της μεγάλης Σιωπής. Ευθύ, ειλικρινή, αστρογγύλευτο.
Παρουσία συντροφική, ενωτική, σημείο σύνθεσης και αναφοράς για κάθε συλλογικότητα που συμμετείχε όλα αυτά τα χρόνια. Συνδημιούργησε και υπερασπίστηκε με πάθος την πολύχρωμη συντροφιά μας, της Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου, ποτίζοντας με γενναιοδωρία τις ζωές μας. Αντιστάθηκε με καρτερικότητα στον εισβολέα και έδωσε με αξιοπρέπεια και την τελευταία της μάχη, μοίρασε χαμόγελο και κουράγιο στους φίλους της, δωρίζοντας σε καθένα μας από έναν αποχαιρετισμό.
“Εικόνες σιωπής είμαστε οι άνθρωποι
Σαν το χιόνι που πέφτει στο νερό”, γράφει κάπου ο Γκοντάρ.
Μέχρι την ώρα της δικής μας σιωπής,
θα σε θυμόμαστε, Ντιάκι μας».
Σπαρακτικός ήταν και ο αποχαιρετισμός της αγαπημένη της φίλης Γιούλας Ντούσικου, εκ μέρους της αχώριστης παρέας που δημιουργήθηκε μετά το 2015, από συναδέλφισσες στο γραφείο της Βουλής, όπου εργαζόταν η Ντία.
Η Ντία Κουδούνη υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της δημοτικής παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες» και υποψήφια δημοτική σύμβουλος το 2014 και το 2019. Την προηγούμενη δημοτική περίοδο διετέλεσε αντιπρόεδρος της δημοτικής επιχείρησης ΦΛΥΑ Α.Ε. Υπήρξε ψυχή και κινητήριος δύναμη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Πολιτών Χαλανδρίου «Μαζί …να τα φάμε» αλλά και ιδρυτικό μέλος του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Χαλανδρίου.
Από τα νεανικά της χρόνια δραστηριοποιήθηκε στα κινήματα και στην Αριστερά. Από τον «Ρήγα Φεραίο», στον Συνασπισμό και μετά στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ο 2015. Διετέλεσε συντονίστρια της τοπικής οργάνωσης στο Χαλάνδρι και για αρκετά χρόνια μέλος της νομαρχιακής Επιτροπής Βόρειας Αθήνας.
Έφυγε το πρωί της Δευτέρας 7 Νοεμβρίου 2022. Σεβόμενοι την επιθυμία της, ο γιος της Στέφανος, οι φίλοι και συνοδοιπόροι της στους κοινωνικές αγώνες και στην «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» πραγματοποίησαν πολιτική κηδεία και καύση της σωρού της στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας.
Σχετικά
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
