Το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται στην οδό Στέφανου Δραγούμη μοιάζει να έχει μείνει αναλλίωτο στο χρόνο με το χαρακτηριστικό καταπράσινο προαύλιο, το πέτρινο καμπαναριό και τα μαρμάρινα πεζούλια που φιλοξενούν του επισκέπτες του.
Πρόκειται για μονόκλιτη καμαροσκέπαστη βασιλική με ημικυκλική αψίδα στο ιερό που χρονολογείται πριν από το 1622 σύμφωνα με την επιγραφή που βρίσκεται στο εσωτερικό του «1622 χειρ δημητρίου ιερέος».
Για την οικοδόμησή του έχει γίνει χρήση παλαιότερου υλικού όπως μαρτυρεί η εύρεση αναθηματικού ανάγλυφου του 4ου αιώνα π.Χ.
Αποτελεί παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου και λειτουργεί μια φορά το χρόνο στις 26 Οκτωβρίου όταν τιμάται η μνήμη του Αγίου με το μικρό καμπαναριό να στέλνει ήχους που θυμίζουν κάποιο απόμακρο ξωκλήσι.
Ο σημαντικός αγιογραφικός του διάκοσμος αποτελεί το μόνο ενυπόγραφο και χρονολογημένο σύνολο του Αμαρουσίου.
Στις αρχές του 20ού αιώνα έγιναν εκτεταμένες ανακαινιστικές εργασίες, κατά τις οποίες διανοίχτηκαν παράθυρα, αντικαταστάθηκε το παλιό τέμπλο και κτίστηκε καμπαναριό στην πρόσοψη. Από το 1972 έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο.
Το αρχικό ξύλινο τέμπλο, κατασκευασμένο επί τουρκοκρατίας βρισκόταν μέχρι και το 1902 μέσα στο ναό αλλά πλέον φυλάσσεται στο Βυζαντινό Μουσείο.
Αναφορά σε αυτό κάνει ο Ν. Ι. Κωστάρας γράφοντας χαρακτηριστικά «Στη γειτονιά μου βρίσκεται το ασπροντυμένο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου, σε μικρή απόσταση νότια του ναού του Αγίου Νικολάου, στην οδό Δραγούμη και Βασ. Κωνσταντίνου (άλλοτε οδός Αγίου Δημητρίου) ανάμεσα από πολυκατοικίες που καλύπτουν την άλλοτε αγροτική αυτή περιοχή του μαρουσιώτικου χωριού.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
