Μέχρι τη δεκαετία του 1920, οι αστρονόμοι έμαθαν ότι το Σύμπαν διαστέλλεται όπως προέβλεπε η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αυτό οδήγησε σε μια συζήτηση μεταξύ των αστροφυσικών μεταξύ εκείνων που πίστευαν ότι το Σύμπαν ξεκίνησε με μια Μεγάλη Έκρηξη και εκείνων που πίστευαν ότι το Σύμπαν υπήρχε σε Σταθερή Κατάσταση.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, οι πρώτες μετρήσεις του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB) έδειξαν ότι το πρώτο ήταν το πιο πιθανό σενάριο. Και μέχρι τη δεκαετία του 1990, τα βαθιά πεδία του Hubble παρείχαν τις βαθύτερες εικόνες του Σύμπαντος που τραβήχτηκαν ποτέ, αποκαλύπτοντας γαλαξίες όπως εμφανίστηκαν μόλις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι ανακαλύψεις οδήγησαν σε μια εκπληκτική συνειδητοποίηση: ο ρυθμός με τον οποίο διαστέλλεται το Σύμπαν (γνωστός και ως η σταθερά Hubble) δεν ήταν σταθερός με την πάροδο του χρόνου! Αυτό οδήγησε στη θεωρία της Σκοτεινής Ενέργειας, μιας αόρατης δύναμης που εξουδετερώνει τη βαρύτητα και προκαλεί την επιτάχυνση αυτής της διαστολής. Σε μια σειρά εργασιών, μια διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Χαβάης ανέφερε ότι οι μαύρες τρύπες στους αρχαίους και αδρανείς γαλαξίες αυξάνονταν περισσότερο από το αναμενόμενο. Αυτό αποτελεί (υποστηρίζουν) την πρώτη απόδειξη ότι οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να είναι η πηγή της Σκοτεινής Ενέργειας.
Η έρευνα απαρτίστηκε από αστρονόμους και αστροφυσικούς από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης, το Ινστιτούτο Κοσμολογικής Φυσικής Kavli , το Ινστιτούτο Enrico Fermi , το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO), το Ολλανδικό Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας (SRON), το Εθνικό Ραδιόφωνο Αστεροσκοπείο Αστρονομίας (NRAO), το Instituto de Astrofísica e Ciências do Espaço (IA), το Mitchell Institute for Fundamental Physics and Astronomy και πολλά πανεπιστήμια. Τα ευρήματά τους εμφανίστηκαν σε δύο δημοσιεύσεις στο The Astronomical Journal και στο The Astronomical Journal Letters .
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
