Η προσβασιμότητα μας αφορά όλους….
Χωρίς πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην πληροφορία, και την επικοινωνία, καθώς και σε κάθε υπηρεσία ή δομή για το κοινό, τα ΑΜΕΑ δεν απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών ώστε να μπορούν να είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας….
Χωρίς το δικαίωμα τής προσβασιμότητας όλα τα άλλα δικαιώματα μένουν μακριά από τούς πραγματικούς αποδέκτες τους, οι οποίοι ουσιαστικά στερούνται των δυνατοτήτων να το διεκδικήσουν γιατί εκτός από τα ΑΜΕΑ υπάρχουν οι ηλικιωμένοι, τά μικρά παιδιά, γονείς με καροτσάκια, άνθρωποι με τραυματισμούς, υπέρβαροι, και άλλοι πολλοί με προβλήματα υγείας…..
Τα ΑΜΕΑ συχνά στερούνται το δικαίωμά τους στην εργασία, καθώς το φυσικό περιβάλλον αυτής,τα συστήματα συγκοινωνίας αλλά και οι δομές επικοινωνίας και πληροφορίας, παραμένουν κάτι το απροσπέλατο από αυτούς….
Το ίδιο και το δικαίωμα στην υγεία με ό, τι αυτό συνεπάγεται και στην εκπαίδευση, καθώς καί πολλές νοσοκομειακές δομές, αλλά καί πανεπιστημιακά ιδρύματα, δεν διαθέτουν όλες τις απαραίτητες δομές ώστε να είναι προσβάσιμες από όλους….
Η αδυναμία προσβασιμότητας σε υπηρεσίες από τα ΑΜΕΑ φυσικά δεν περιορίζεται μόνο σε δημόσιες δομές, αλλά αφορά καί τις ιδιωτικές, αφού αρκετά θέατρα, εστιατόρια, καφετέριες, γυμναστήρια, φροντιστήρια, καταστήματα λιανικής και υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι απαγορευτικά γιά τα ΑΜΕΑ….
Ας μη μάς φαίνεται λοιπόν περίεργο που σπάνια βλέπουμε άτομα με αναπηρικό αμαξίδιο ή λευκό μπαστούνι να κυκλοφορούν στο δρόμο ή να πίνουν καφέ δίπλα μας ή να εξυπηρετούνται μπροστά μας στην τράπεζα….
Ας μην υποκρινόμαστε πώς δεν υπάρχουν και ας αναρωτηθούμε γιατί δεν τούς βλέπουμε γύρω μας καθημερινά!
Η προσβασιμότητα όμως εκτός από δικαίωμα αποτελεί ταυτόχρονα και υποχρέωση όλων για την ουσιαστική πραγμάτωση της μέσα από τόν σχεδιασμό νέων αγαθών, υπηρεσιών, εγκαταστάσεων και τεχνολογιών, ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης ισότιμη και απεριόριστη πρόσβαση των ΑΜΕΑ σε κάθε έμφαση της κοινωνικής ζωής, λαμβανομένης υπόψην της εγγενούς αξιοπρέπειας τους, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην εξάλειψη κάθε διάκρισης εις βάρος τους….
Κανείς ποτέ δεν ξύπνησε γνωρίζοντας ότι ο κόσμος – έτσι όπως τον ήξερε έως τότε- πρόκειται να αλλάξει ριζικά, από μία ασθένεια, από ένα ατύχημα ή από ένα δυσάρεστο συμβάν….
Δεν χρειάζεται όμως να περιμένουμε έως ότου μια ασθένεια ή μία αναπηρία χτυπήσει και τή δική μάς πόρτα, αρκεί που έχει χτυπήσει την πόρτα τού διπλανού μας του φίλου μάς τού συγγενή μάς, και του συναδέλφου μας, ώστε οι δυσκολίες του να γίνουν και δικές μάς…..
Η εξασφάλιση της προσβασιμότητας πέρα από νομοθετικά κατοχυρωμένο δικαίωμα είναι πρωτίστως και δική μας υποχρέωση, στο πλαίσιο της αποδοχής και της ενσωμάτωσης τής διαφορετικότητας στην καθημερινότητα μας…
Ας μην περιμένουμε λοιπόν η κοινωνία να αλλάξει από μόνη της….
Ας ξεκινήσουμε πρώτοι εμείς…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
