Σήμερα το τελευταίο “αντίο” στον Μανώλη Γλέζο, υποκλινόμαστε ταπεινά μπροστά του!

69

Η χώρα όλη υποκλίνεται στο μεγάλο αγωνιστή της ελευθερίας. Έφυγε σε καιρούς που δε μπορούμε να τον αποχαιρετίσουμε όπως του αρμόζει, όμως θα τον αποχαιρετίσουμε με όλο το σεβασμό και δέος που του αξίζει στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ όλο “το έθνος χαμηλώνει τις σημαίες του για να περάσει ένας μεγάλος Έλληνας” !

Ο μαχητής των ιδεών, πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας με τη μεγάλη τόλμη και αυτοθυσία που τον διέκρινε,  την περίοδο της Κατοχής κατέβασε την ναζιστική σημαία μαζί με τον Απόστολο Σάντα, από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε σήμερα ως ύστατο φόρο τιμής στο μεγάλο αγωνιστή, η ελληνική σημαία στο βράχο της Ακρόπολης να κυματίζει μεσίστια!

Η δήλωση του Κ. Μητσοτάκη για τον Μανώλη Γλέζο:

“Το έθνος χαμηλώνει τις σημαίες του για να περάσει ένας μεγάλος Έλληνας. Αυτός που πρώτος κατέβασε το σύμβολο των κατακτητών από την Ακρόπολη. Για να αναδειχθεί, έτσι, ο ίδιος σε σύμβολο της ελεύθερης πατρίδας μας.

Ο Μανώλης Γλέζος εκπροσώπησε μία γενιά που δεν λύγισε και δεν υποτάχθηκε. Ούτε και φυλακίστηκε σε κομματικούς φανατισμούς. Μια γενιά αφιερωμένη στην Ελλάδα, στην Ελευθερία και στην Δημοκρατία.

Ο θάνατος του Μανώλη Γλέζου αφήνει τους Έλληνες φτωχότερους. Αλλά η ζωή του αφήνει την Ελλάδα πλουσιότερη. Γιατί το παράδειγμα του – το παράδειγμα μιας ζωής αγνού πατριώτη και αληθινού μαχητή- μένει φωτεινός οδηγός για όλους. Και μας οπλίζει με δύναμη, ώστε να ξεπερνούμε ενωμένοι δυσκολίες όπως οι σημερινές… και καταλήγει:

Μαζί με όλους τους Έλληνες, σκύβω με σεβασμό το κεφάλι στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου. Τον αποχαιρετώ με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Και εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του”.

Προσωπικά θέλω να ξαναδημοσιευτεί για να ξαναδιαβαστεί για άλλη μία φορά η περισσότερο ανθρώπινη απάντηση που είχε δώσει ο Μανώλης Γλέζος για την πιο έντονη ανάμνηση της ζωής του!

“Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου, είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως, ακόμα κι από την ιστορία της σημαίας, θυμάμαι τη μάνα μου. Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας, η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω στο σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ’ έξω. Με περίμενε. Την πλησιάζω και της λέω, “Μάνα!”. Σηκώνεται απότομα, με πιάνει από τον λαιμό, με πάει στην κουζίνα για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει, “Πού ήσουν;”. Τότε εγώ ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει. Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει, “Πήγαινε κοιμήσου”. Την άλλη μέρα το πρωί, ακούω τον εξής διάλογο: Ο πατριός μου τη ρωτάει, “Πού ήταν χθες το βράδυ ο μεγάλος σου γιος;”. Του απαντάει, “Ανέβα στην ταράτσα και κοίταξε στην Ακρόπολη”. Ποτέ μου δεν τη ρώτησα πώς το κατάλαβε. Θα το θεωρούσα προσβολή στη νοημοσύνη της. Αλλά για μένα αυτό ήταν το πιο συγκινητικό συμβάν στην ιστορία μου. Η μάνα μου».

ιστορικές πηγές : διαδίκτυο

γράφει η: J.Amaxilati

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store Get it on Google Play

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ